A-Infos (nl) dusnieuwsartikel 4

[marco <marco@eurodusnie.nl>]

 ___________________________________________________
   A - I N F O S   N E W S  S E R V I C E
            http://www.ainfos.ca/
        http://ainfos.ca/index24.html
-________________________________________________


Subject: dusnieuwsartikel 4

Links Baskisch Nationalisme: optie of 
doodlopende weg?
28-10-2003

In het hier volgende artikelen 
werpen Paco en Serge zich op de vraag welke
houding aan te nemen 
tegenover het links nationalisme zoals dat afgelopen
zomer werd 
uitgedragen door Baskische jongerenorganisatie SEGI, die 
in
Nederland op bezoek was bij een aantal collega organisaties. Terwijl 
delen
van de radicaal linkse beweging nationalisme afwijst, is er onder 
anderen
de nodige sympathie en ontzag over de manier waarop in 
Baskenland de linkse
beweging zich verzet tegen de Spaanse staat. Er 
zijn er zelfs die de
toeristen opblazende ETA activisten een warm hart 
toe dragen…

Nationalisme

De toch al verwarrende wereld wordt 
steeds gecompliceerder nu we worden
geconfronteerd met links 
nationalisme.

Het officiële standpunt van Eurodusnie omtrent 
nationalisme is duidelijk:
“Nationalisme is net als racisme een enorme 
bron van ellende. Nu zal
iedereen het er hopelijk over eens zijn dat 
discriminatie op grond van
huidskleur verkeerd is, maar helaas is de 
afwijzing van nationalisme wat
minder vanzelfsprekend. Politici 
wakkeren nationale gevoelens graag aan.
Zij spreken voortdurend 
over de Nederlandse bevolking alsof deze uit
dezelfde soort mensen 
bestaat en alsof alle Nederlanders dezelfde belangen
hebben. Dit 
terwijl bijvoorbeeld Nederlandse werkgevers meestal heel 
andere
belangen hebben als Nederlandse werknemers. Eurodusnie 
denkt dat de staat
vooral bedoeld is om de belangen van het rijke 
bevolkingsdeel te behartigen
en dat dit vooral gebeurt ten koste van 
werkenden hier en de armen in de
ontwikkelingslanden. Nationalisme, 
of dat nu om de oranje voetbalgekte,
koninginnedag of ander 
vlagvertoon gaat dient vooral de belangen van de
staat dat een beeld 
van niet bestaande –nationale- eenheid wil creëren.
Eurodusnie denkt 
dat nationale grenzen vooral bedoelt zijn om grote delen
van de 
wereldbevolking uit te sluiten van een eerlijke verdeling van
welvaart 
en welzijn. Eurodusnie ziet de nationale grenzen dan ook het
liefst 
afgeschaft, net als de staten die ze in stand houden.” (1)

Houdt dit 
standpunt in dat we onafhankelijkheidsbewegingen 
ondersteunen
omdat wij het zogenaamde gezag van staten niet 
erkennen? Steunen wij
bijvoorbeeld de Baskische 
onafhankelijkheidsbeweging? Wat vinden we
eigenlijk van de 
Indonesische onafhankelijkheidsbeweging? Ondersteunen wij
de wens 
van Koerden om het recht op een eigen staat te verwezenlijken? 
En
geldt dat dan ook voor Berbers in Marokko? En hoe zit het met 
steun voor de
zichzelf anarchistisch noemende 
onafhankelijkheidsbeweging van Bretagne? Zo
kunnen we nog een 
tijdje doorgaan en ons afvragen hoe het zit met
Tibetanen, Maori’s, 
Aboriginals, Hutu’s, Tutsi’s, Palestijnen, vele
verschillende 
indianenstammen…
Kapitalistische globalisering houdt totaal geen 
rekening met de
problematiek van inheemse volkeren en is alleen 
maar uit op uniformiteit om
zo zoveel mogelijk financieel gewin te 
halen. Vanuit dat standpunt is het
logisch dat volkeren in opstand 
komen. Wij vinden dat we moeten opkomen
voor het recht op 
zelfbeschikking voor iedereen, zonder buitenlandse of
binnenlandse 
sociale en culturele overheersing. Wij trachten dit te doen
via acties 
tegen kapitalistische uitbuitingsorganisaties, zoals de WTO,
IMF, 
Wereldbank, EU, etc. en door onze deelname aan het PGA (People 
Global
Action) netwerk.(2)

We moeten echter voorzichtig zijn om 
kritiekloos elke
onafhankelijkheidsbeweging te ondersteunen. Daarom 
zullen we elke
onafhankelijkheidsbeweging apart moeten beoordelen 
en ons moeten verdiepen
in de complexe historische context. We 
zullen ons moeten richten tegen alle
onderdrukkende autoriteiten en 
samenwerken op internationaal niveau met
onderdrukte 
groepen.
Indien we ons concentreren op bijvoorbeeld de 
Baskische
onafhankelijkheidstrijd komen we al snel met bepaalde 
zaken in conflict.
Onlangs toerde jongerenorganisatie SEGI, een bonte 
verzameling feministen,
communisten, anarchisten, autonomen en 
vagebonden, door Nederland. Ze
bezochten ook Eurodusnie. SEGI 
valt onder de linkse beweging in Baskenland
en houdt zich bezig met 
internationalisme, antiracisme, antiglobalisme,
anti-imperialisme, een 
dynamisch (want veranderend, o.a. door jongeren
ingevuld) 
socialisme, open grenzen, enz. Ze noemen zichzelf
Ezker-abertzale. 
Abertzale staat voor het opkomen voor Baskenland.

Ze zijn dus links 
en nationalistisch. Bestaat links nationalisme? Is er een
alternatief? 
Om deze vragen te kunnen beantwoorden is een wat diepere
uitleg 
van de Baskische onafhankelijkheidsbeweging 
noodzakelijk.

Baskisch nationalisme

De oorsprong van Basken, 
Baskenland en de Baskische taal is een mysterie.
Volgens 
taalkundigen bestaat er een relatie tussen Berbers en Basken 
die
duizenden jaren teruggaat. De Baskische taal, Euskera, behoort 
niet tot de
Indo-Europese familie van talen.
Wat door niemand wordt 
bestreden is het feit dat Basken in ieder geval de
laatste tweeduizend 
jaar woonachtig zijn in het noordwesten van de
Pyreneeën. Het eerste 
schriftelijke bewijs van het bestaan van Basken wordt
geleverd door de 
Romeinse historicus Strabo in de zevende eeuw van de
westerse 
jaartelling.(3)
Volgens de oorspronkelijke bewoners van Baskenland 
leven Basken al
duizenden jaren in hetzelfde gebied. Dit is zeer 
moeilijk wetenschappelijk
te bewijzen, maar misschien moeten we dit 
spraakgebruik plaatsen in een
volkswijsheid ooit uitgesproken door de 
Franse historicus Ernest Renan:
'Getting its history wrong is part of 
being a nation'.(4)

Volgens nationalistische Baskische 
geschiedschrijving zijn de Basken de
laatste tweeduizend jaar nooit 
overheerst door Romeinen, Moren, Visigoten
of Franken. Tot aan de 
negentiende eeuw was Baskisch de algemene taal van
de hele regio. 
Baskenland fungeerde niet echt als een aparte staat 
(behalve
gedurende het koninkrijk van Pamplona), maar de inwoners 
regelden de eigen
zaken, hadden weinig te maken met de 
Castilliaanse koning en beschikten
over vergaande privileges. In de 
negentiende eeuw veroverde het Spaanse
rijk echter grote delen van 
Baskenland en kwam er een einde aan de relatief
zelfstandige positie 
van Baskenland. De Spanjaarden gingen vervolgens over
tot 
gedwongen emigratie op grote schaal van Andalusiërs en Galliciërs 
naar
Baskenland om zo het land te verspaansen. Deze tactiek gebruikt 
de Chinese
regering bijvoorbeeld ook in Tibet. Na een paar generaties 
verwacht men dat
weinigen nog de oorspronkelijke taal zullen spreken 
en dat oeroude lokale
gebruiken zullen verdwijnen. Het Baskisch 
nationalisme is een antwoord op
deze vorm van Spaanse 
overheersing.

Er is ook nog een anti-nationalistische 
geschiedschrijving in Baskenland.
Basken zijn een overblijfsel van een 
oude beschaving. De Romeinen hebben
Baskenland nooit veroverd 
omdat er niks te halen viel, de Moren hebben een
kalifaat in Pamplona 
opgezet zonder te worden lastiggevallen, alle
zogenoemde privileges 
waren algemene regels om regio's langzaam in de
invloedsfeer te 
krijgen van de koning van Castillië. De immigratie van
niet-Basken was 
een logisch gevolg van het transformatieproces van de
landloze 
plattelandsbevolking in de industriële revolutie. Baskisch
nationalisme 
was een reactie van het proletariaat dat werd vervangen door
het 
moderniseringsproces.(5)

Volksverhuizing

Tussen 1876 en 1900 
verdriedubbelde de bevolking van Bilbao als gevolg van
de immigratie. 
Meer dan de helft van de inwoners van deze stad waren geen
etnische 
Basken en de Baskische taal was niet meer het 
belangrijkste
communicatiemiddel. De nieuwkomers verenigden zich in 
de Partido Socialista
Obrero Español - PSOE en de Unión General de 
Trabajadores - UGT, en wisten
uit te groeien tot een sterke politieke en 
sociale kracht. De Basken in
Bilbao zagen dit als een pijnlijk proces en 
dit wakkerde nationalistische
gevoelens enorm aan. In 1895 werd de 
PNV opgericht, een extreem rechtse
Baskische nationalistische partij. 
De leider van deze partij ontwierp de
naam Euskadi om het land aan te 
duiden en de vlag van Baskenland die we elk
jaar zo prominent op 
televisie zien wanneer de Tour de France de Pyreneeën
bereikt. De 
vlag kreeg een bloedrode achtergrond die symbool stond voor 
het
Baskische volk, met daarop een diagonaal groen kruis voor de wet 
die boven
het volk stond en bovenop een wit kruis voor de katholieke 
moraal die boven
alles verheven was.
In het begin van de twintigste 
eeuw woedde in Baskenland een strijd tussen
nationalisten, 
regionalisten, anarchisten, socialisten en bestond er grote
sociale 
onrust. Er is in deze periode veelvuldig gesproken over autonomie
voor 
Baskenland. Maar Franco en zijn Italiaanse fascistische 
broeders
veroverden Baskenland in 1937. Vele priesters, nationalisten, 
anarchisten
en socialisten kwamen in de jaren die volgden op 
gruwelijke wijze om het
leven.
Bijna vier decennia lang wist Franco 
zijn dictatuur in stand te houden.
Onder invloed van de aanhoudende 
antifascistische strijd tegen het
Franco-regime radicaliseerden de 
Baskische bevrijdingsbeweging. Schendingen
van mensenrechten op 
grote schaal leidden in het begin van de jaren zestig
tot de 
transformatie van een jeugdafdeling van de PNV tot ETA. 
Een
revolutionaire groep wilde via een gewapende strijd de zeven 
Baskische
provincies bevrijden.(6)

Links nationalisme

Hoewel 
ETA ontstond uit de PNV, distantieerde de gewapende 
ondergrondse
organisatie zich in het oprichtingscommuniqué van de 
PNV, van de oprichter
Sabino Arana, de racistische tendensen en de 
kerk. ETA ging zich linkser
profileren en begon in haar verklaringen 
over het Baskische 'arbeidersvolk'
te spreken. Zo ontstond de 'links-
nationalistische' beweging.

ETA ging zich steeds linkser gedragen. 
Men elimineerde o.a. beulen zoals
Manzanas, een politiechef die 
bekend stond om zijn liefde voor het martelen
van burgers, en 
admiraal Carrero Blanco, Franco's beoogd opvolger. Door
deze acties 
kreeg de organisatie de publieke opinie op haar hand. Onderling
was 
ETA echter geen eenheid meer. De groep dreigde uiteen te vallen. 
Er
waren nationalisten en anarchisten, Trotskisten en Maoïsten.
Na 
de dood van dictator Franco halverwege de jaren zeventig ging 
Spanje
over tot een parlementaire democratie, waarmee de repressie 
tegen het
Baskische volk gewoon door bleef gaan.
Een paar 
maanden na de installatie van de nieuwe regering vielen er doden
bij 
een demonstratie in Baskenland. Dit was een teken dat de 
onderdrukking
van het Baskische volk nog niet was afgelopen. In de 
jaren die zouden
volgen bleek dit overduidelijk. De Spaanse 
democratische regering besloot
tot het voeren van een geheime oorlog 
met Baskische separatisten. Vanaf het
begin van de jaren tachtig 
voerden doodseskaders van de staat, die
opereerden onder de naam 
GAL, liquidaties uit op (on)schuldige burgers die
verdacht werden van 
deelname aan ETA. In de jaren negentig kwam de waarheid
boven 
water en het bleek dat politici uit de hoogste rangen betrokken 
waren
bij GAL.

Een oude wet was weer eens werkelijkheid 
geworden. Je kan een fascistisch
regime wel vervangen, maar de 
geest van de dictator blijft dooretteren
omdat vele mensen met bloed 
aan de handen hoge posities blijven bekleden.
Dit was het geval in 
Duitsland na de Tweede Wereldoorlog, in Spanje na
Franco, in 
Afghanistan met de Noordelijke Alliantie, In Irak na de dwaze
oorlog 
van de VS met Saddam Hoessein, op de Balkan, enz.
Daarom is 
Baskenland vandaag de dag nog steeds een hel voor 
politieke
gevangenen. Het ergste van martelen is niet datgene wat de 
gemartelde wordt
aangedaan, het ergste zijn de mensen die martelen 
toestaan. En in het
Spanje van vandaag de dag wordt nog steeds 
gemarteld.(7) (Nederland levert
overigens 'gewoon' onderdanen uit 
aan dit land en doet alsof haar neus
bloedt). Een duidelijk voorbeeld 
hiervan, en een zaak die nu nog steeds
loopt, is de uitlevering van 
Juanra Rodriguez, die in januari 2002 in
Amsterdam is opgepakt op 
basis van beschuldigingen uit Spanje dat hij
informatie zou hebben 
verstrekt aan een commando van de ETA in Barcelona.
Deze 
beschuldigingen worden in het uitleveringsverzoek nergens 
hard
gemaakt; het enige 'feit' is een verklaring van iemand die onder 
marteling
is verkregen. Deze persoon heeft zijn verklaring 
ogenblikkelijk ingetrokken
nadat hij uit de politiecel kwam. Ook loopt 
Juanra het risico om bij
aankomst in Spanje gemarteld te 
worden.(8)

Logisch dat er veel verzet is in Baskenland tegen het 
gezag uit Madrid.
Logisch dat er onafhankelijkheidsbewegingen zijn. 
Logisch dat mensen in
opstand komen tegen de terreur van de 
Spaanse staat. De Spaanse staat
probeert elke vorm van verzet als 
terrorisme te bestempelen, een houding
die haar ooit nog duur zal 
komen te staan.

Niet alleen de buitenparlementaire groepen komen 
in opstand tegen het
centralisme en de terreur van Madrid. Ook de 
wettig gekozen regering van
Baskenland is de situatie meer dan zat. 
"De regering van Baskenland heeft
onlangs een klacht ingediend tegen 
de Spaanse staat bij het Europese Hof
voor de mensenrechten in 
Straatsburg. Volgens de Basken is het verbod van
Batasuna, de 
politieke tak van de ETA, een schending van de 
democratische
rechten en vrijheden. De klacht bewijst in de ogen van 
Madrid dat de
Baskische regering 'de sponsor van ETA' is, bericht De 
Volkskrant:
"Een jaar geleden nam het Spaanse parlement een nieuwe 
wet op de politieke
partijen aan met de bedoeling Batasuna illegaal te 
verklaren. Vrijwel op
hetzelfde moment werd de partij door rechter 
Garzón verboden. Een beroep
tegen de wet door de Baskische 
regering is door het Hooggerechtshof van de
hand gewezen.
Het 
Baskisch parlement weigert tot dusver de fractie van Batasuna 
te
ontbinden, hetgeen de rechter heeft bevolen. Het parlement besloot 
deze
week zelfs de overheidssteun aan de partij, die in juni was 
opgeschort, te
hervatten. De regering in Madrid heeft woedend 
gereageerd en verklaard dat
de Baskische overheid op deze manier 
direct het terrorisme mede financiert.
Het conflict tussen de centrale 
regering en de opstandige deelstaat is
hierdoor verder opgelaaid. 
Premier Aznar weigert al twee jaar lang de
Baskische regeringsleider 
Ibarretxe te woord te staan. Ibarretxe
presenteert in de herfst een plan 
waarin Baskenland zich gedeeltelijk
losmaakt van Spanje en een soort 
geassocieerde vrijstaat wordt.
Het plan, dat nog niet is gepubliceerd, 
heeft al geleid tot dreigende taal
uit Madrid. De regering heeft de 
rechter gevraagd te verbieden dat het door
het Baskische parlement 
besproken wordt en zinspeelt zelfs op de
mogelijkheid dat de politie 
ingrijpt wanneer dit toch gebeurt".(9)

SEGI

Begin augustus 
bezocht de links-nationalistische jongerenorganisatie SEGI
Nederland. 
SEGI is de grootste jongerenorganisatie van Baskenland - op door
hen 
georganiseerde politieke festivals komen minstens 20.000 jongeren af -

en is actief op allerlei sociale en politieke terreinen 
zoals
antimilitarisme, dienstweigeren, milieu, feminisme, werkloosheid 
onder
jongeren, arbeidsrechten, recht op zelfbeschikking van 
Baskenland, acties
tegen marteling, etc.
SEGI is op 27 december 
2001, met instemming van de 15 Europese lidstaten
(waaronder 
Nederland), in de groepenlijst van terreurorganisaties in 
Europa
opgenomen. Op het moment dat die lijst bekend werd 
gemaakt, was SEGI niet
eens verboden of zelfs maar onderworpen 
aan onderzoek wegens strafbare
handelingen. SEGI is altijd in 
volledige openheid opgekomen voor de rechten
van de jongeren in 
Baskenland. Op 5 februari 2002 besloot onderzoeksrechter
Garzón om 
SEGI per decreet te verbieden in Spanje. In maart 2002 volgden
een 
aantal arrestaties en huiszoekingen waarbij verschillende SEGI-
leden
werden gearresteerd en waarvan er nog steeds een aantal 
gevangen zit.
Tot nu toe is de Spaanse justitie nog niet met bewijzen 
gekomen waaruit
blijkt dat SEGI verboden zou moeten worden. De 
hoofdbeschuldiging is dat
SEGI deel zou uitmaken van de ‘wereld van 
ETA’, een beschuldiging die tegen
iedereen die politiek kritisch 
tegenover het Spaanse staatsbeleid staat
gebruikt wordt. SEGI heeft 
beroep ingesteld tegen het decreet van Garzón,
maar dat is nog niet 
behandeld. Om van de ‘EU-terreurlijst’ verwijderd te
worden kan SEGI 
geen beroep instellen bij het Europees Hof voor de Rechten
van de 
Mens, want maatregelen die de EU-lidstaten nemen in het kader 
van
‘Buitenlandse Zaken en Algemene Veiligheid’ mogen volgens het 
Verdrag van
Amsterdam niet getoetst worden door een onafhankelijke 
rechter.
Volgens SEGI vraagt de situatie in Baskenland vandaag de 
dag meer dan ooit
om een politieke oplossing van het conflict. Er is 
een ongekend offensief
van de Spaanse autoriteiten tegen de linkse 
Baskische
onafhankelijkheidsbeweging aan de gang; er zitten meer 
dan 700 Baskische
politieke gevangenen vast, er zijn talrijke 
‘verbodsuitvaardigingen bij
voorlopige maatregel’ zonder enige 
juridische toetsing, sluiting van de
(internationalistische) Baskische 
kranten Egin en Egunkaria, sluiting van
het linkse onderzoeksblad Ardi 
Beltza, het al eerder genoemde verbod op
Batasuna, een toename van 
marteling van vooral jeugdige Baskische
arrestanten en een 
aanhoudende bommencampagne van ETA waardoor Baskenland
in 
een spiraal van geweld terecht is gekomen.(10)

Wat wil SEGI? SEGI 
heeft zichzelf drie doelen gesteld: onafhankelijkheid,
het gebruik 
maken van de Baskische taal en de stichting van een
socialistische 
Baskische staat.

Voor de strijd van een onafhankelijk Baskenland 
claimt SEGI geweldloos te
zijn, al respecteren ze elke vorm van verzet. 
Wij, de auteurs van dit
artikel, zijn van mening dat geweld tegen 
personen alleen maar een
negatieve spiraal voortbrengt die moeilijk te 
doorbreken is. Het geweld
tussen nationalistische 
bevrijdingsbewegingen en de staat leidt tot een
geweldspiraal die 
alleen maar slachtoffers kent. Naarmate de geweldspiraal
zich verdiept 
worden organisaties die via vreedzame middelen dezelfde
doelen 
nastreven als gewelddadige organisaties op gelijke wijze 
onderdrukt.
Uiteraard bedoelen wij hiermee niet dat de Spaanse 
onderdrukking het gevolg
is van de acties van ETA, wij denken alleen 
dat verdere voortzetting van
dit conflict via de gewapende strijd geen 
structurele oplossing zal bieden.

Het volgende doel van SEGI is de 
vorming van een socialistische staat. Om
een socialistische staat te 
vormen moet eerst het land onafhankelijk
worden. Maar de grote vraag 
is dan natuurlijk wat voor socialistische staat
men wil? De jongeren van 
SEGI weten zelf nog niet goed hoe ze zo’n
eventuele socialistische 
staat willen invullen. Het gevaar dat
staatssocialisme weer om de hoek 
komt kijken ligt op de loer. De
geschiedenis heeft geleerd waartoe 
socialisme in combinatie met
nationalisme kan leiden. Het meest 
recente voorbeeld uit de geschiedenis is
voormalig Joegoslavië, waar 
Milosevic als leider van de
communistische-socialistische partij van 
Joegoslavië nationalisme
misbruikte om de economische problemen te 
verdoezelen. De ellende waartoe
dit heeft geleid, alle oorlogen, de 
praktijken van Karadzic en Mladic, de
NATO bombardementen op 
Servië, het Joegoslavië-tribunaal in Den Haag zijn
ons allen bekend. 
Het linksnationalisme dat de Balkan welvaart zou brengen
heeft alleen 
maar vernieling, haat, armoede en onverdraagzaamheid 
teweeg
gebracht. Vandaag durft niemand de term ‘links’ in de mond te 
nemen in
Servië, de huidige politieke strijd tegen de corruptie en de 
sociale
armoede noemt men zelfs liever ‘contrarechts’.

Een ander 
streven van SEGI is het gebruik van de Baskische taal. Het lijkt
me 
duidelijk dat niemand iemand kan verbieden in welke taal hij of zij 
wilt
spreken. Als men Baskisch wil leren of spreken moet dat uiteraard 
mogelijk
zijn. Als je dat overigens niet wilt, moet dat ook mogelijk zijn. 
Veel
mensen in Baskenland spreken helemaal geen Baskisch, moeten 
ze dit gaan
leren? Moeten zij zich aanpassen aan een 
voertaal?

Culturele diversiteit

Mensen die zich begeven aan de 
linkerzijde van het politieke spectrum
moeten zich bewust zijn van de 
specifieke problematiek van onafhankelijke
staten en nationalisme, en 
via gezamenlijke mondiale inspanningen de strijd
aangaan tegen 
onderdrukkers en andere tirannen, wie deze ook moge 
zijn.
Vrijheidsgezinde mensen zoals anarchisten moeten opkomen 
voor culturele
diversiteit. Als mensen Baskisch willen spreken, moeten 
ze dat kunnen
spreken. Als mensen Baskisch willen studeren, moeten 
ze dat kunnen
studeren. Iedereen heeft het recht zijn taal en cultuur te 
verdedigen,
zeker als een zogenaamde 'natiestaat' je dat probeert te 
verbieden. Want
pas bij onderdrukking komt het gevoel van identiteit 
boven drijven. Het
hele begrip identiteit is een haast ongrijpbaar 
fenomeen. Voedsel, namen,
muziek, taal, gewoontes, is dat identiteit? 
Hetzelfde geldt voor het begrip
cultuur. Er is niks mis met cultuur, 
zolang dat maar niet verplicht wordt
opgelegd. Daarom moeten we 
oppassen voor een dominante cultuur, want dan
wordt het begrip 
cultuur overheersend. Het gevaar van dit soort begrippen
is dat 
mensen die een andere identiteit/cultuur hebben dan de 
dominante
cultuur door deze cultuur onderdrukt worden. Elk mens 
heeft zijn eigen
cultuur en identiteit, die deze persoon altijd met zich 
meedraagt. Waar
verschillende personen een groep of gemeenschap 
vormen ontstaat er een
gemeenschappelijke cultuur, die voor een 
minderheid in die groep
onderdrukkend kan zijn. Daarom dient men 
altijd uiterst voorzichtig met
cultuur om te gaan en te waken wat de 
uitwerking van de gevormde cultuur
is. Verder bevinden zich in een 
gemeenschap vaak meerdere groepen, allen
met hun eigen 
groepscultuur, die dikwijls weer anders is van en
tegenstrijdig is met de 
cultuur van een andere groep. Dezelfde culturele
verschillen zie je ook 
weer bij individuen binnen een groep. Zo betwijfelen
we het bestaan 
van een overheersende cultuur, zoals de Nederlandse cultuur,
de 
Spaanse cultuur, de Baskische cultuur etc. etc. En waar deze 
bestaat,
wordt zij slechts gebruikt voor culturele onderdrukking van de 
bevolking.

Belangrijk is dat wij – andersglobalisten - beseffen dat het 
rechtse deel
van de mensheid cultuur wil gebruiken om zich af te 
zonderen en een
sterkere identiteit op te bouwen, die zich superieur 
voelt en waarbij de
individuele persoonlijke waarden (langs 
patriarchale gezinslijn) totaal
ondergeschikt worden gemaakt aan de 
nationale identiteit. Daar zijn talloze
voorbeelden van.
En juist daarin 
schuilt het gevaar. De mensen die wij hebben ontmoet van
SEGI zijn 
inderdaad feministen, anarchisten, communisten, autonomen 
en
ongetwijfeld allemaal van goede wil. Maar het gevaar ligt op de 
loer
wanneer wij nationalistische stromingen gaan ondersteunen. Was 
Mussolini
niet een anarchist in zijn jeugd? Hoe zit het met RAF 
medeoprichter Horst
Mahler die zich na zijn vrijlating aansloot bij de 
neonazistische NPD?

Uiteraard is het zeer triest dat de Spaanse 
overheid op mensonwaardige
wijze en door middel van zeer veel 
repressie de zaken naar haar hand
probeert te zetten. Een groot 
gedeelte van de Basken streeft naar
onafhankelijkheid en een nog 
groter gedeelte vindt dat zij recht heeft op
zelfbeschikking. De 
werkelijkheid is dat tal van organisaties opkomen voor
zelfbeschikking 
zonder geweld te gebruiken, door het organiseren van
demonstraties, 
het meedoen aan verkiezingen, het geven van informatie,etc.
Deze 
organisaties worden net zo hard aangepakt als ETA en hiermee 
wordt
duidelijk gemaakt dat het niet zozeer de middelen van ETA als 
wel diens
doelen zijn die men tegen probeert te gaan.(11)

Het 
gevaar om door dit soort repressie blind de 
onafhankelijkheidsbeweging
te steunen ligt op de loer. Solidariteit is 
nodig om een betere en een
leefbare wereld te maken, maar het is 
duidelijk om wel te kijken waar je
solidair mee bent. Wie zich solidair 
verklaart met nationalisten, krijgt
nog rare beelden te zien als de 
revolutie lukt. Hiermee houd je eerder
jezelf aan het werk dan dat je 
daadwerkelijk bijdraagt aan een betere
wereld. Nationalisten zien 
graag een volk als één geheel met één homogene
identiteit, terwijl er 
in feite geen volk bestaat, maar een groep
individuen die allen hun 
eigen behoeftes en verlangens hebben. Het is toch
vreemd dat een 
taal, een vlag en dat soort parafernalia je identiteit
bepalen, terwijl 
zaken als karakter, levensvisie, zienswijze en denkwijze
werkelijk 
bepalen wie je bent. Ook staat het idee van een volk als één
geheel 
met één homogene identiteit haaks op het linkse gedachtegoed 
dat
mensen ongeacht hun afkomst, taal en cultuur met elkaar kunnen 
samenleven
en -werken aan een betere en leefbaardere wereld. 
Nationalisme is een
manier om een volk te homogeniseren, te 
controleren en ze vervolgens met
propaganda te bewerken zodat het 
volk doet wat de machthebbers willen. Dit
staat haaks op welk links 
gedachtegoed dan ook. In ons gesprek met mensen
van SEGI bleek 
dat als Baskenland eenmaal onafhankelijk is, ze dan met de
nu zo 
belangrijke Baskische vlag de auto gaan poetsen, omdat de vlag 
dan
het doel heeft bereikt. Toch is het maar de vraag of de haviken het 
dan
niet voor het zeggen krijgen. Als je naar de geschiedenis kijkt blijkt 
dat
telkens het geval te zijn.

Een ander kenmerk van nationalisme is 
dat alle ellende van buitenaf komt.
Zodoende hoeft men niet kritisch 
naar zichzelf te kijken en heeft men al
snel een zondebok beet. In het 
geval van het Baskisch nationalisme is dat
de Spaanse staat, het 
Spaans nationalisme en het Spaans fascisme. Wij
willen zeker niet 
beweren dat de rechts populistische Aznar een lieverdje
is, maar het 
eigen gedrag wordt niet ter discussie gesteld.

Populistische 
regeringen en regeringsleiders zijn een groot probleem, zeker
in 
Spanje waar de geest van dictator Franco nog steeds ronddoolt. Of 
dit
probleem met afsplitsing en nationalisme is op te lossen betwijfelen 
wij
sterk. Het werkt het waarschijnlijk eerder in de hand dat de staat nu 
een
excuus heeft je aan te pakken. In Spanje zijn het niet alleen 
Basken die
problemen hebben met de staat, ook in Gallicië, Catalonië, 
Andalusië en
andere provincies is er veel weerstand. Alleen integrale 
samenwerking met
andere mensen geeft hoop om strijd tegen de 
verrechtsing te voeren. Door
Europese of wereldwijde samenwerking 
van linkse groeperingen kunnen we iets
doen tegen de 
rechtspopulisten. Daarbij moeten we uitgaan van de automie
van het 
unieke individu en grenzeloze solidariteit. Dat is heel andere taal
dan 
uitgaan van een homogene identiteit, een vast gelegen stuk grond, 
een
vlag of een taal. Om het conflict in Baskenland op te lossen 
moeten alle
maatschappelijke besluitvormingsprocessen radicaal 
gedemocratiseerd worden.
Wij vertalen dit als streven naar 
basisdemocratie. In een basisdemocratie
staat gelijkwaardigheid 
tussen mensen aan de basis van de organisatie van
de maatschappij. 
In een basisdemocratie wordt diversiteit niet verstikt
door knellende 
keurslijven zoals nationalisme, kapitalisme 
en
staatscommunisme.(12)

Ondersteunen wij Koerden, Tibetanen, 
Berbers, Basken, Aboriginals, Hutu's,
Tutsi's, Maori's, Palestijnen? Wij 
zijn kritisch solidair met deze
bevrijdingsbewegingen. Kritisch omdat 
we vinden dat men zelfbeschikking en
vrijheid niet verkrijgt door een 
buitenlandse onderdrukkende cultuur te
vervangen door een 
zogenaamd ‘binnenlands’ keurslijf. En solidair, omdat we
elke 
bevolking en ieder individu dat onderdrukt wordt door wie of wat 
dan
ook moeten ondersteunen. Wij vinden dat (groepen) mensen zelf 
moeten kunnen
beslissen wat voor toekomst ze willen.

Serge en 
Paco

noten:
1 Alles wat je altijd al wilde weten over Eurodusnie, 
maar nooit durfde
vragen, Leiden 2000
2 http://www.agp.org en 
http://www.pgaconference.org
3 Roger Collins, The Basques, 2nd edn 
(Oxford: Blackwell, 1990), op. cit.,
p.31
4 Quoted in E.J.Hobsbawn, 
Nations and Nationalism since 1780, 2nd edn
(Cambridge:Canto,1992) 
p.12.
5 Paddy Woodworth, Dirty War Clean Hands (Cork University 
Press, 2001) p.22
6 Ibid., p. 26-30.
7 TAT, Torture in Basque Country 
(Gráficas Lizarra, S.L., 2003)
8 http://www.freejuanra.org
9 De 
Volkskrant, september 2003
10 Brochure SEGI: State terrorism 
against Basque Country; Inleiding door
BIC (SEGI, 2002)
11 Baskisch 
Informatie Centrum: Wat vindt het BIC van ETA? Waarom wil BIC
ETA 
niet veroordelen
12 http://www.basisdemocratie.tk

Reageren op dit 
artikel kan op: http://eurodusnie.nl/2003/10/750.shtml




*******
                       *******
       ****** The A-Infos News Service ******
      News about and of interest to anarchists
                      ******
  COMMANDS: lists@ainfos.ca
  REPLIES: a-infos-d@ainfos.ca
  HELP: a-infos-org@ainfos.ca
  WWW: http://www.ainfos.ca/
  INFO: http://www.ainfos.ca/org

-To receive a-infos in one language only mail lists@ainfos.ca the message:
                unsubscribe a-infos
                subscribe a-infos-X
 where X = en, ca, de, fr, etc. (i.e. the language code)