A-Infos (pl) Szwajcarska grupa Libertäre Aktion Winterthur o przesyłkach bombowych [en]

[a-infos-pl@ainfos.ca]

Kwestia przemocy zawsze była gorącym tematem dyskusji w środowiskach
anarchistycznych. Jak można połączyć najstarszą i najbardziej
pierwotną formę władzy z naukami anty-autorytarnej ideologii? Czy
rewolucyjna strategia anarchistyczna może odwoływać się do przemocy?
Nie da się wysadzić w powietrze relacji społecznej! [Uwaga: ten
komunikat świadomie NIE JEST pisany w odpowiedzi na najnowsze ataki,
które miały miejsce w Rzymie w dniu 23 grudnia 2010 r. Podważamy
jakikolwiek związek anarchistów z tymi zdarzeniami, gdyż podobnie jak
podczas ataków w 2003 r. - odpowiedzialność za nie wzięła okryta złą
sławą Federazione Anarchica Informale (FAI). Byłoby dość dziwnym
zbiegiem okoliczności, gdyby skrótowa nazwa tej grupy jedynie
przypadkiem była identyczna, jak skrót nazwy Federazione Anarchica
Italiana, która w jasny sposób odcięła się od wydarzeń z 2003 r. i
uznała "FAI" za nieistniejącą realnie organizację. W historii Włoch
jest wiele przykładów podobnych operacji pod znakiem "fałszywej
flagi". Jedną z nich, było podłożenie bomby na Piazza Fontana w
Mediolanie w 1969 r. na zlecenie władz, za co odpowiedzialnością
zostali obarczeni anarchiści. Najnowszy komunikat "FAI" odnoszący się
do zdarzeń z 23 grudnia i zawarte w nim ostatnie sformułowanie "Niech
żyje FAI, niech żyje anarchia", nie są zbyt typowe dla organizacji,
która określa się jako "nieformalna".]

Możemy się spodziewać, że droga wolnościowa, która zakłada
wywłaszczenie obecnych właścicieli z posiadanych przez nich środków
produkcji i zniesienie przywilejów materialnych, spotka się z
brutalnym oporem tych, którzy będą uważać, że zostali obrabowani ze
swojej własności. Relacje pan-niewolnik (te widoczne dla wszystkich i
te głębiej ukryte) zawsze są oparte na przymusie. Przymus zawsze
zakłada przemoc, której można się opierać tylko za pomocą silnego i
masowego ruchu rewolucyjnego.

Jako świadomi anarchiści, nie powinniśmy jednak wpadać w pułapkę
polegającą na myleniu środków z celami. "Prawdziwa przemoc
anarchistyczna, to ta, która kończy się gdy kończy się konieczność
obrony i walki o wyzwolenie. Jest ona łagodzona przez świadomość, że
poszczególne jednostki rzadko kiedy - jeśli w ogóle - są
odpowiedzialne za pozycję, którą zajmują dzięki dziedziczeniu i
warunkom społecznym." [1] Te słowa włoskiego anarchisty Errico
Malatesty nie straciły na aktualności od czasu, kiedy zostały napisane
prawie 100 lat temu. Te stwierdzenie powoduje, że zabójstwa i ataki na
funkcjonariuszy kapitalizmu, w odwecie za rolę jaką odgrywają, nie są
częścią wolnościowej praktyki. To powinno być dość oczywiste dla
każdego, kto ma anarchistyczne poglądy.

W ciągu ostatnich miesięcy, również w Szwajcarii miały miejsce
wydarzenia, które poddały w wątpliwość tą wolnościową zasadę w imieniu
anarchizmu. Nie mamy tu na myśli haseł takich, jak "Schlag die
Polizisten, wo ihr sie trefft" ('Bij policjantów, gdziekolwiek ich
spotkasz'), które są wymalowane na murach i publikowane na stronach w
ramach indywidualnego oporu. Z punktu widzenia retorycznego, te teksty
mogą się wydawać interesujące, ale ich przekaz jest raczej mglisty.
Nie mamy też na myśli licznych akcji solidarnościowych dla Billy'ego,
Constantino i Silvii, których wynurzenia skierowane przeciw
cywilizacji są śmieszne [2]. Możemy się jednak spodziewać, że osoby
działające w tych sieciach wspierają działania wykraczające poza
ochlapywanie farbą i cięcie opon.

Zastanawialiśmy się o bombowych przesyłkach listowych, które zostały
wysłane do różnych instytucji państwowych, zwłaszcza do ambasad, w
ostatnich miesiącach. Ich celem miało być zranienie wysoko
postawionego biurokraty otwierającego przesyłkę. Miała to być zemsta
za uwięzienie wyżej wymienionych aktywistów. Tego typu działania nie
tylko są świadectwem politycznej głupoty, ale też tchórzostwa i braku
wrażliwości. W najlepszym przypadku to naiwność, a w najgorszym razie
kalkulacja - nadawcy godzili się na ryzyko zranienia zwykłego
urzędnika lub sekretarki. Te działania sprawiają, że nadawcy stają w
jednym szeregu z kryminalistami i sługami kapitału, którzy
prześladowali i zabijali członków klasy pracującej. Te działania nie
są rewolucyjne - są one ekspresją politycznej reakcji. Wobec tych
haniebnych czynów, możemy tylko powiedzieć: nigdy żadnej solidarności
z "anarchistycznymi" listami bombowymi. Kilka lat temu, państwo
musiało utworzyć radykalne grupy lewicowe, by przekonać ludność o
konieczności większych represji. To tragedia, że stało się to tak
łatwe dla europejskiej klasy kapitalistów.

Trudno jest adekwatnie odpowiedzieć na polityczno-społeczny klimat,
który otacza wyzyskiwanych, którzy są na skraju załamania. Ta sytuacja
nie powinna być jednak wymówką dla starej iluzji "Propagandy czynem" i
prób zmiany społeczeństwa za pomocą indywidualnych aktów przemocy.
Jedynymi konsekwencjami takich działań będą jeszcze większe represje,
eskapizm i jeszcze większe poczucie beznadziei zamiast oczekiwanego
powstania mas. Brak struktur, którego domagają się nasi
"insurekcjonalistyczni" towarzysze jest ślepą uliczką. Gdy wszyscy
odpowiadają tylko za siebie, preferowane będą akcje indywidualistyczne
i nieprzewidywalne, zamiast akcji solidarnościowych, które
konsekwentnie zmierzają do rewolucji społecznej.

Opór wobec systemu kapitalistycznego jest możliwy jedynie poprzez
zorganizowaną walkę w jasny sposób nastawioną na cel. Jedność pod
względem teoretycznym i ścisłe przestrzeganie zasad praktyki,
struktury federalistyczne i dyscyplina indywidualna są cechami
anarchistów walczących w duchu solidarności na rzecz rewolucji
społecznej, a nie zwiększonej represji. Miejsce pracy i szkoła,
dzielnica, świetlice, ulice i ośrodki dla uchodźców - to właściwe
obszary agitacji wolnościowej i organizacji walki, a nie łamy
burżuazyjnych mediów, które starają się opisywać najnowsze ataki
zrewoltowanych ludzi za pomocą sensacyjnych tytułów.

Grudzień 2010
Libertäre Aktion Winterthur (Akcja Anarchistyczna Winterthur)

[1] Cytat z tekstu Errico Malatesty. Pełen tekst dostępny tu:
http://www.zabalaza.net/pdfs/varpams/anok&violence_em.pdf
[2] Billy, Costantino i Silvia zostali aresztowani w Szwajcarii w dniu
15 kwietnia 2010 r. Zarzuca się im, że próbowali podłożyć bombę pod
siedzibę firmy IBM w Zurychu. Od tamtej pory przebywają w więzieniu.
Więcej informacji na ten temat: http://againstthewaiting.blogsport.de/

http://www.libertaere-aktion.ch
_________________________________________
A - I N F O S  N E W S  S E R V I C E
By, For, and About Anarchists
Send news reports to A-infos-pl mailing list
A-infos-pl@ainfos.ca
Subscribe/Unsubscribe http://ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-pl
Archive: http://ainfos.ca/pl