A-Infos (nl) Italie, FAS Sicilia Libertaria: Leiderschap en anarchie - Natale Musarra (ca, de, it, pt, tr, en) [machine vertaling]

Aangezien ik niet de bedoeling heb om in persoonlijke en potentieel 
schadelijke controverses te worden gesleept zal ik niet direct reageren 
op Davide Turcato over de kwestie van "leiderschap en anarchie", die hij 
in het laatste nummer van het blad opwierp, maar aan degenen die denken 
dat ze het kunnen gebruiken om verwarring in onze rangen te veroorzaken. 
---- Ten eerste moet worden verhelderd dat het artikel, natuurlijk 
gunstig, waaruit de kritiek voortkwam niet de bedoeling had om Turcato's 
boek of die van Nico die ik Berti en Antonio Senin citeerde - ik ben 
bijna nooit bezig met verkopen - maar alleen om te wijzen op wat 
historiografische punten die naar mijn mening aandacht en verder 
onderzoek verdienen.
Leiderschap lijkt door het weglaten door Turcato (ik zou er niet op 
hebben aangedrongen) daaronder te vallen. Ten eerste, laten we het veld 
van mogelijk onbegrip verhelderen: leiderschap is een macht optie, de 
leider van een partij of een beweging is het hoofd van die partij of die 
beweging: het is geen morele autoriteit (zoals die van de Paus) en het 
is geen gezaghebbend persoon of iemand met min of meer hoge graden van 
persoonlijk voorgeslacht - en afkomst; heeft weinig of niets te maken 
met het aantal gepubliceerde publicaties, met de invloed die ze hebben 
uitgeoefend op de een of andere militant, met empathie en dergelijke, 
met welsprekendheid en andere vaardigheden, waaronder wetenschappelijke 
of filosofische vaardigheden (hoewel dit, op de lange termijn, kan 
leiden tot zware discriminatie).
De leider is een gids, gedelegeerd of door zichzelf gedelegeerd, 
ingesteld of instellend, vertegenwoordigend of namens sociale en/of 
politieke groepen (zelfs bereid om hem om te vormen tot een symbool en 
de persoonlijkheidscultus te vieren). Het is gewoonlijk de situatie van 
degenen in die groepen die genieten van of neigen te genieten van, in de 
afwezigheid van corrigerende en/of anti-autoritaire alternatieven, 
"grotere zichtbaarheid, prestige en invloed" dan anderen, dat wil zeggen 
een positie van macht, voorrang, erkende autoriteit zelfs soms op een 
"informele en spontane" manier.
Aan de basis van leiderschap staat het spiegel verschijnsel en, voor 
anarchisten nog meer onacceptabel, kuddegeest. In feite hebben 
anarchisten, in principe en per definitie, geen leiders en volgelingen. 
Terwijl in de Mazzini, republikeinse, socialistische en communistische 
groepen (die we af en toe graag samen willen noemen) het bestaan van 
bazen, hierarchieen en discipline wordt erkend en nagestreefd - om de 
organisatie van toekomstige staten aan te kondigen - wordt het in 
anarchistische groepen, sinds de tijd van Bakunin (nu en dan zouden we 
de "klassiekers" van het anarchisme waarin het onderwerp in diepte wordt 
ontleed en onderzocht) afgewezen en bevochten. En als elementen van 
maatschappelijkheid, verbonden met de materiele en immateriele cultuur 
van een gebied, gebruikelijk blijven onder de verschillende groepen van 
links komen ze echter niet overeen met gedragsvormen, aspiraties, 
utopische visies, keuzes van strijd en leven, die in plaats daarvan 
verschillen als ze niet tegengestelden zijn.
Het is waarschijnlijk dat sommige anarchisten niet altijd coherent zijn 
geweest en pogingen hebben gedaan tot leiderschap - de autoritaire 
mentaliteit die sinds de geboorte wordt geintrojecteerd spant in deze 
zin samen, maar dit vormt een kritisch punt dat moet worden aangepakt, 
ook vanuit het ideologische gezichtspunt en van de mogelijke remedies, 
niet om te worden gegeneraliseerd. De kwestie voorstellen als een feit 
dat gebruikelijk is in de hele anarchistische beweging - een 
historiografische objectivering - en niet als een mogelijk en 
gepersonaliseerd element van ideologische "spanning" en dit te doen door 
sommige figuren zoals die van Malatesta als typerend te zien vormt een 
blunder of een historiografische grap.
Echter, hoeveel historici die zich verheugen over het anarchisme 
gebruiken, in het bijzonder tegenover Malatesta, gebruiken onverschillig 
de term "leider van de anarchisten" (zonder aan te geven welke 
anarchisten, aangezien het anarchisme de organisator was, waarvan 
Malatesta een onderdeel is, gedurende veel jaren en misschien nog steeds 
door een minderheid van anarchisten  beleden) of "partijleider"? De 
partij waar ze naar verwijzen is degene die in 1891 in Capolago werd 
opgericht en in de volgende jaren cyclisch verliep, in een 
gestructureerde vorm of door intieme en informele netwerken. Niet al 
deze historici hebben de scrupules om minder "vervelende" terminologie 
te gebruiken of het te gebruiken via een derde partij, gewoonlijk de 
politie.
Iedereen die Malatesta als een leider omschrijft (zelfs als hij dat 
woord niet gebruikt) formuleert daarom een beoordeling die in strijd is 
met zijn kwaliteit als een anarchist en zou in ieder geval moeten 
proberen de tegenstrijdigheid te verklaren of op te lossen. Persoonlijk 
geloof ik niet dat Malatesta richting gaf aan de anarchistische 
beweging, dat hij diens activiteiten "plande" door zijn netwerk van 
contacten en de "werkelijkheid van een ondoorzichtige organisatie" 
(zelfs voor de militanten zelf). Ik denk eerder dat hij een deelnemer is 
in een meervoudige beweging, waarin we elkaar beinvloeden en bepalen, 
bijna nooit in een enkele richting. Zoals Luciano Canfora recentelijk 
goed heeft laten zien in The scholars of Marx, waarbij ideeen worden 
besproken en overdacht, gebaseerd op de eigen ervaring, de verzoeken van 
anderen en de politieke mogelijkheden van het moment, is een veel meer 
frequente mogelijkheid dan wordt verondersteld door sommige theoretici 
van het autoritaire communisme. "Breuken" opsporen, zoals Canfora doet 
(een zeldzaamheid in het Italiaanse panorama, een gefixeerde canon in de 
Franse historiografie van sociale bewegingen), is veel vruchtbaarder en 
van belang vanuit een historisch gezichtspunt dan zich verschuilen 
achter een continuiteit in het denken waarin anarchistische denkers veel 
problematischer lijken te zijn.
De nieuwkomelingen van de hedendaagse lokale historiografie denken dat 
het mogelijk is een feit, een omgeving, een historisch karakter te 
omschrijven zonder ze tegelijkertijd te interpreteren en waarde oordelen 
er over uit te drukken. Ze denken niet dat enige data, zelfs de meest 
neutrale en onbelangrijkste, zoals de copie van een brief of een 
document, in werkelijkheid sterk worden beinvloed door de keuzes, 
methode en sympathieen van de onderzoeker. De retoriek van waardevrije 
historische omschrijving laat ons inzicht verliezen, zoals de liberale 
en Anglosaksische historiografie, van de soms ondoorgrondelijke 
verschillen van ideeen tussen bewegingen, partijen, politieke groepen, 
individuen, waarbij wordt geprobeerd ze opnieuw samen te stellen door 
gemeenschappelijke maatschappelijkheid, terugkerende emoties, een 
gemeenschappelijke bestemming en een identiek gevoel, bijeen gehouden 
door vervolging, emigratie en ballingschap. Zo'n homogeniserende 
benadering verwijdert ons van kritische en kalme reflectie. of van het 
ter discussie stellen van centrale kwesties voor onze beweging, die 
betrekking hebben op de middelen/doel verhouding en de betekenis van 
diens ideologische afwijking.
Daarom lijkt het idee dat Malatesta of iemand anders onder de 
anarchisten een leider of hoofd van een partij is me een verder 
stereotype, nauw verbonden met degenen die anarchisten maken tot mensen 
die onvermijdelijk verward, incongruent, avontuurlijk, inconsistent met 
zichzelf zijn, aangezien de autoriteit en de drijfveer om bevelen te 
geven en de volgzaamheid niet uit de menselijke aard uit te wissen zijn. 
Stereotypes die des te schadelijker zijn aangezien ze het anarchisme 
diens hoofdkenmerk ontnemen als een beweging voor bevrijding van de 
mentale, fysieke en psychologische beperkingen die menselijke 
maatschappijen leiden in de richting van autoritarisme, dictatuur en 
willekeurig geweld.
Dus een toevlucht tot stereotypes maar ook tot het stereotypisch lezen 
waaraan een bepaalde historiografie ons heeft laten wennen, zoals die 
waarin Malatesta's kritiek wordt vergeleken met een exclusief 
positivistische, deterministische en naief "communistische" Kropotkin.
Natale Musarra
https://www.sicilialibertaria.it

Orig: (en) Italy, FAS Sicilia Libertaria: Leadership and anarchy - 
Natale Musarra (ca, de, it, pt, tr) [machine translation]
_______________________________________
A - I n f o s  N i e u w s  S e r v i c e
Door, Voor en Over anarchisten
Send news reports to A-infos-nl mailing list
A-infos-nl@ainfos.ca
Subscribe/Unsubscribe https://ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-nl
Archive http://ainfos.ca/nl