A-Infos (nl) Italie, Sicilia Libertaria: De discrete charme van Cop27 - Milieu. Het ritueel van de staten dat de aarde vermoordt (ca, de, it, pt, tr, en) [machine vertaling]

Het goede is dat het voorbij is. Ik spreek over Cop27, de jaarlijkse klimaat 
conferentie die door de Verenigde Naties wordt georganiseerd, die dit jaar van 6 
tot 18 november werd gehouden in Sharm el-Sheik. 194 landen deden er aan mee – 
drie landen waren er niet en dat was niet leuk. Ik heb het over Rusland, China en 
India die alleen meer dan 43% van de wereldwijde CO2 uitstoot produceren – en het 
was een gelegenheid voor Egypte, het organiserende land, om diens rol als energie 
leverancier, in het bijzonder van gas, bovenal dankzij het mega-veld van Zohr, te 
versterken. Ik zou voor dit onderwerp kunnen kiezen, omdat wat echt uit twee 
weken van uitputtende debatten en enorme journalistieke dekking kwam weinig 
voorstelt, alleen maar het vermoeiende en monotone hervoorstel van de 
niet-duurzame aard van het kapitalisme.

Cops herinneren me aan verkiezingen, het moment waarop het lijkt alsof alles gaat 
gebeuren, waarop reformisten hun hoop concentreren, het moment waarop epische 
besluiten worden verwacht, wat eindigt met teleurstelling en kritiek en dan, het 
volgende jaar, terugvalt in het zelfde spel. Maar waarom concentreren op zo’n 
lege en dure afspraak, in staat om tussen de 30 en 40 duizend officials de wereld 
rond te laten gaan, waarom de tegenstrijdigheden bekritiseren van leiders die de 
bedoeling hebben om de wereld te redden en dan naar privé vliegtuig afspraken 
gaan, waarom verrast zijn over de massieve aanwezigheid van fossiele brandstof 
lobbyisten, waarom daar zitten en de validiteit en plausibiliteit van de reclame 
onderzoeken, waarom de litanie van verslagen van NGOs en internationale 
associaties reciteren die voor ons ieder jaar bevestigen hoeveel we de wereld 
vernietigen? Inderdaad, meer dan de verkiezingen, lijken de Cops op een liturgie 
waarin men zelfs participeert als zelfs de priester zonder geloof is. Om maar een 
voorbeeld te geven, dat ik overneem van professor Marco Grasso van de Bicocca 
Universiteit van Milaan, “de Verenigde Staten sturen 200 onderhandelaars, Mali 
kan er maar een sturen”. Hoe kan men met zulke ongelijkheden, een concreet teken 
van de machtsbalans, hopen iets anders te krijgen dan een compromis dat iedereen 
tevreden zal stellen? Sinds de Rio top in 1992 is het nu 30 jaar dat de hoofden 
van staten en regeringen samen komen en discussiëren over het belang van het 
bestrijden van de klimaat crisis, wereldwijde opwarming, klimaat verandering. 
Verschillende woorden om het zelfde perverse proces van zelfvernietiging van de 
mens aan te geven die, in de naam van winst, de planeet waarop hij woont 
vernietigt. Ze stellen ieder jaar, zeggen ze, “uitdagende doelen” vast omdat ze 
de schaal van de uitdaging begrijpen. Toch is de wereldwijde CO2 uitstoot, 
ondanks of misschien dankzij de COPs, verdubbeld.

We weten allemaal dat een van de oorzaken van de ziekte van de aarde het 
intensieve gebruik van fossiele brandstoffen is: de instituties stellen dat ze 
het sinds minstens 30 jaar weten, de energie multinationals weten het minstens 50 
jaar, zoals sommige recente interne documenten hebben aangegeven die zelfs in 
1972 het huidige niveau van CO2 uitstoot nauwkeurig hadden berekend. En de 
machtigen van de wereld spelen ieder jaar het zelfde theater, dat lijkt op 
Bunuel’s meesterwerk “The Discreet Charm of the Bourgeoisie”, met een sociale 
klasse die alleen in staat is om een droevige formaliteit te herhalen terwijl de 
dood buiten verderf zaait. Cop27 kwam, om het niveau van hypocrisie aan te geven, 
met een energie crisis die Europa aanzette om het gebruik van kolen snel te 
herstellen, de meest vervuilende van de fossiele brandstoffen, terwijl een poging 
wordt gedaan het gas van dat slechte Rusland te vervangen door net zo veel gas 
dat wordt geleverd door mensen zoals de emirs van Qatar en het leger van 
Algerije. Wat me het meest boos maakt is de onkritische instemming met het COP 
model door milieu bewegingen en associaties. Dat ja, ze bekritiseren de meest 
duidelijk tegenstrijdige aspecten, maar uiteindelijk accepteren ze diens bestaan, 
ze discussiëren er over, ze worden er hartstochtelijk over, ze lanceren analyses, 
ze geven verslag kaarten. Degenen die er in slaagden naar Egypte te reizen gaven 
totale dekking, scenario’s en achtergrond verhalen, vatten individuele 
bijeenkomsten samen, gaven meningen die meer leken op pogingen om als expert te 
worden erkend, waarbij ze van de conferentie profiteerden om zichzelf op een 
individueel niveau te positioneren, met het niet te verborgen doel om een klimaat 
beinvloeder te worden.

Uiteindelijk zijn de Cops het hervoorstel in een klimaat sleutel van de delegatie 
voor de staten: jullie nemen de politieke inzet voor jullie rekening, wij zullen 
de publieke opinie zijn die jullie zullen begeleiden met onze briljante punten 
van inzicht en onze bulletins. De Cops moeten worden uitgedaagd en in plaats 
daarvan, door te spreken over de nieuwe aankondigingen en oude beloftes alsof ze 
geloofwaardig waren, worden ze gelegitimeerd. Zoals ik al lange tijd stel: het 
milieu is niet een gala diner en, als de vaardigheid van de nieuwe milieu 
beweging is staat is een complexe en wereldwijde lezing van het verschijnsel kan 
geven, moet worden herkend dat het nodig is van klimaat kwesties nieuwe 
conflicten te maken, nieuwe oppositie is nodig, nieuwe internationale en 
intersectionele solidariteit. We weten al dat de volgende Cop, nummer 28, zal 
worden gehouden in Dubai, in de Verenigde Arabische Emiraten, en dat het de 
opleving van de Egyptische zal zijn. Ook in dit geval spreken we over genegeerde 
mensenrechten, we zullen protesteren tegen de slechte sjeiken die voorkomen dat 
we ze uitdagen (toch vragen we om toestemming, we accepteren iedere visa en 
iedere controle), we zullen verrast zijn dat het Verlies en Schade fonds, d.w.z. 
de compensatie voor de verliezen en schade die in arme landen zijn veroorzaakt 
door klimaat verandering, die was voorzien door Cop27 en die zou moeten worden 
gegarandeerd door de rijke staten, een dode letter zal zijn gebleven, we zullen 
opnieuw het medeweten tussen staten en bedrijven aangeven. Laten we aannemen dat 
COP28 al heeft plaatsgevonden, laten we ons nu een conflicterend alternatief 
rechts voorstellen.

Andrea Turco

https://www.sicilialibertaria.it/2022/12/07/il-fascino-discreto-della-cop27/

Orig: (en) Italy, Sicilia Libertaria: The discrete charm of Cop27 – Environment. 
The ritual of the states that kills the earth (ca, de, it, pt, tr) [machine 
translation]
_______________________________________
A - I n f o s  N i e u w s  S e r v i c e
Door, Voor en Over anarchisten
Send news reports to A-infos-nl mailing list
A-infos-nl@ainfos.ca
Subscribe/Unsubscribe https://ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-nl
Archive http://ainfos.ca/nl