A-Infos (gr) Θέση της "Ομάδας Λευκορώσων Αναρχικών στη Βαρσοβία" για τον πόλεμο στην Ουκρανία

Με την μεγάλης κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία να εντείνεται και 
παρατηρώντας ότι οι φωνές των συντρόφων/ισσών μας που βρίσκονται στην 
Ουκρανία, τη Ρωσία και τις γείτονες χώρες δεν έχουν φτάσει στην Ελλάδα, 
παρά μόνο με ελάχιστα κείμενα, θα κάνουμε μια σειρά μεταφράσεων του 
λόγου που έχουν δημοσιεύσει σύντροφοι/ισσες από εκεί, σε μια προσπάθεια 
να αφουγκραστούμε την κατάσταση μέσα από τις δικές τους αναλύσεις και 
βιώματα. --- ΘΕΣΗ ΤΗΣ "ΟΜΑΔΑΣ ΛΕΥΚΟΡΩΣΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΣΤΗ ΒΑΡΣΟΒΙΑ" ΓΙΑ ΤΟΝ 
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ --- Μετά τις 24 Φεβρουαρίου, τόσο μεταξύ μας όσο 
και με συντρόφια από διαφορετικές χώρες, συζητάμε συχνά για την 
κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί η Ευρώπη. --- Γιατί ξεκίνησε ο πόλεμος; 
--- Πώς αυτός άλλαξε τις πολιτικές προοπτικές της περιοχής και 
ειδικότερα της Λευκορωσίας; --- Πώς νιώθουμε για το ΝΑΤΟ; --- Είναι 
δυνατόν να υπηρετεί κάποιος στις ένοπλες δυνάμεις ενός κράτους και να 
παραμένει αναρχικός; --- Επίσης, πώς πρέπει να δράσουμε, στα πλαίσια του 
πολέμου, όντας μέρος της διασποράς στην Πολωνία; --- Έχουμε καταλήξει σε 
μια συλλογική θέση για τα παραπάνω αλλά και για άλλα θέματα, τα οποία 
σκιαγραφούνται στο παρακάτω κείμενο.

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Θεωρούμε πως είναι λάθος να μιλάμε για την σύγκρουση με την ταμπέλα του 
proxy war (πολέμου διά αντιπροσώπων) μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ. Στο στάδιο 
που βρισκόμαστε, έχουμε έναν πόλεμο μεταξύ του Ουκρανικού λαού ενάντια 
στη Ρωσική εισβολή. Αυτή η θέση τεκμηριώνεται με δύο επιχειρήματα:

1) Αν μιλάμε για proxy war, υπονοούμε ότι το Ουκρανικό κράτος και ο 
Ουκρανικός λαός είναι απλώς "μαριονέτες της Δύσης". Στην πραγματικότητα 
όμως, η Ουκρανία έχει τη δική της αυτενέργεια. Πέρα από το γεγονός ότι 
εμείς οι αναρχικοί, προσπαθούμε πάντα να βλέπουμε τη βούληση των 
αδύναμων και καταπιεσμένων, αυτή η αυτενέργεια έχει αποδειχθεί στη 
πράξη. Σήμερα, γνωρίζουμε ότι στην αρχή του πολέμου, οι δυτικοί 
πολιτικοί ηγέτες ήταν σίγουροι για την επικείμενη επιτυχία της Ρωσίας. 
Επομένως, για παράδειγμα, δεν υπήρχαν σοβαρές προμήθειες όπλων και ο 
Μπάιντεν προσέφερε στον Ζελένσκι "ασφαλή διαφυγή". Οι "ισχυροί του 
κόσμου" είχαν αποφασίσει τα πάντα εκ των προτέρων, αλλά η βούληση του 
Ουκρανικού λαού τούς χάλασε τα σχέδια.

2) Η ενεργός συμμετοχή του πληθυσμού είναι η δεύτερη συνιστώσα που 
αποδεικνύει πως μιλάμε για έναν "πόλεμο που έχει διαλέξει ο λαός. Από 
την πλευρά της Ρωσίας, έχουμε επαγγελματίες στρατιωτικούς που πολεμούν 
με την παθητική υποστήριξη της πλειοψηφίας του κόσμου. Στην πλευρά της 
Ουκρανίας, όλη η κοινωνία έχει συσπειρωθεί και συμμετέχει ενεργά στην 
αντίσταση. Αυτό επιβεβαιώνεται από πολλές μελέτες και γεγονότα: από την 
άνοδο των δωρεών έως τα funds για τις ανάγκες του στρατού και τις 
τεράστιες ουρές του κόσμου για να ενταχθεί στην πολιτοφυλακή και το 
μαζικό κίνημα εθελοντών. Επίσης, αυτή η κοινωνική συνοχή δεν είναι 
αποτέλεσμα κάποιας μιλιταριστικής προπαγάνδας αλλά μια φυσική απάντηση 
σε μια ένοπλη εισβολή, την επιθυμία να προτατεύσει κανείς τη ζωή και τη 
σωματική του ασφάλεια καθώς και τις πολιτικές ελευθερίες που κερδήθηκαν 
σε προηγούμενους αγώνες. Σε αυτή την περίπτωση, ο Ουκρανικός λαός έχει 
καθορίσει τη θέση που πήραν οι Αρχές και όχι το αντίστροφο.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Το Κρεμλίνο έχει μεταμφιέσει την επιθετικότητά του ως αγώνα ενάντια στον 
ουκρανικό ναζισμό, αν και αυτό αποτελεί μόνο ένα ιδεολογικό 
ψευτο-προσωπείο. Το να μιλάμε για κυριαρχία της ακροδεξιάς στην Ουκρανία 
είναι μεγάλη υπερβολή. Μπορεί να είχαν κυριαρχήσει στους δρόμους και να 
εκπροσωπούνταν σε ορισμένα κρατικά όργανα αλλά την συντριπτική επιρροή 
σε όλους τους κρατικούς θεσμούς, στα μέσα ενημέρωσης και στη κοινή γνώμη 
την απολάμβαναν οι φιλελεύθερες δημοκρατικές δυνάμεις.

Ένας από τους κύριους λόγους για τον πόλεμο είναι ο μεγαλύτερος αριθμός 
πολιτικών ελευθεριών στην Ουκρανία σε σύγκριση με τη Ρωσία. Η Ουκρανία 
αποτελεί ένα παράδειγμα στην περιοχή ενός εναλλακτικού κράτους και μιας 
επιτυχούς ανατροπής της κυβέρνησης. Επιπλέον, η κυρίαρχη ελίτ στη Ρωσία 
κατανοεί ότι σε περίπτωση που ξεσπάσει μια επανάσταση στη χώρα της και 
θελήσουν να την καταστείλουν με ένοπλες δυνάμεις, η πολιτιστικά κοντινή 
Ουκρανία μπορεί να γίνει ένας σημαντικός σύμμαχος των εξεγερμένων Ρώσων. 
Πολλά από τα συντρόφια μας που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη Ρωσία 
και τη Λευκορωσία βρήκαν καταφύγιο στην Ουκρανία και τη θεώρησαν ένα 
μέρος όπου θα μπορούσαν να συνεχίσουν τον αγώνα τους ενάντια στα 
αυταρχικά καθεστώτα στις χώρες τους.

Ο δεύτερος λόγος της επιθετικότητας είναι η ιμπεριαλιστική και 
ρεβανσιστική λογική. Η ρωσική ελίτ θεωρεί πως όλα τα εδάφη που υπήρξαν 
ποτέ μέρος της Ρωσίας ή της ΕΣΣΔ είναι δική της κληρονομιά ή ζώνη όπου 
θα έπρεπε να δημιουργηθούν κράτη-δορυφόροι. Η Ρωσία έχει πραγματοποιήσει 
στρατιωτικές επιχειρήσεις στο παρελθόν, χρησιμοποιώντας την τακτική της 
δημιουργίας "εστιών" που εμποδίζουν την ανάπτυξη γειτονικών χωρών που 
δεν βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του Κρεμλίνου πχ: στη Μολδαβία, στη 
Γεωργία και την Ουκρανία πριν από το 2022. Αυτή η τακτική 
χρησιμοποιήθηκε λόγω έλλειψης πολιτικής δύναμης. Με τη συσσώρευση των 
οικονομικών πόρων και την ανάπτυξη του στρατιωτικού-βιομηχανικού 
συγκροτήματος, η Ρωσία έχει περάσει σε μια νέα τακτική ενός επιθετικού 
πολέμου πλήρους κλίμακας.

Επιπλέον, ο πόλεμος παραμένει ιστορικά μια ληστεία των κοινών και ο 
Πούτιν υπολογίζει στην κατάσχεση πόρων και επιχειρήσεων του γεωργικού, 
ενεργειακού και βιομηχανικού συγκροτήματος της Ουκρανίας. Υπό αυτή την 
έννοια, η ρωσική ελίτ είναι το πνευματικό τέκνο της καπιταλιστικής 
επεκτατικής λογικής, εξίσου χαρακτηριστική όπως αυτή των δυτικών 
πολιτικών ελίτ.

Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΤΟ

Αυτά τα τρία σημεία ενδιαφέροντος από την πλευρά της ρωσικής κυβέρνησης 
αποτελούν τη βάση του πολέμου. Η εφαρμογή τους έρχεται σε αντίθεση με τα 
ιμπεριαλιστικά συμφέροντα κάποιων δυτικών χωρών. Ας σταθούμε χωριστά 
στην αντιπαράθεση Ρωσίας-ΝΑΤΟ.
Γνωρίζουμε καλά την ιστορία των αιματηρών συγκρούσεων που έχουν 
εξαπολύσει οι χώρες του ΝΑΤΟ και δεν αμφιβάλλουμε για τις εγκληματικές 
τους προθέσεις σήμερα. Επιπλέον, μπορούμε να δούμε ότι οι δυτικοί 
πολιτικοί ευθύνονται εν μέρει για τον πόλεμο. Εξάλλου, δεν ήταν ο Πούτιν 
που είχε την ιδέα να λύσει τα ζητήματα με βία, εκβιασμους, εξαπάτηση και 
δωροδοκίες. Στην πραγματικότητα, απλώς έχει αποδεχθεί και διαιωνίζει 
τους κανόνες του παιχνιδιού με τους οποίους λειτουργούν οι πολιτικοί σε 
όλο τον κόσμο. Ακόμη και τώρα βλέπουμε τη συνέχιση αυτής της προσέγγισης 
όταν δυτικές εταιρίες πετρελαίου και φυσικού αερίου συνεχίζουν να 
θυσαυρίζουν τον Πούτιν και οπαδοί της "ρεαλιστικής" προσέγγισης 
προτείνουν οι Ουκρανοί να παραδοθούν. Καταδικάζουμε μια τέτοια πολιτική 
η οποία βασίζεται στην απληστία και τον φόβο της απώλειας της εξουσίας.

Ταυτόχρονα, ελπίζουμε σε μια πίεση των ευρωπαικών λαών που θα αναγκάσει 
τις κυβερνήσεις τους να παράσχουν πραγματική στρατιωτική βοήθεια στην 
Ουκρανία και να εγκαταλείψουν τις όποιες αξιώσεις για αποικιακό έλεγχο 
στη χώρα. Ταυτόχρονα, θεωρούμε ότι η Ουκρανία, η οποία αντιτίθεται στον 
ρωσικό ιμπεριαλισμό, βρίσκεται στην κατάσταση κατά την οποία χρειάζεται 
έναν ισχυρό συμμάχο - μια θλιβερή πραγματικότητα αυτού του παγκοσμίου 
συστήματος ανισότητας.

Έχουμε επίγνωση των οικονομικών και στρατιωτικών συμφερόντων των δυτικών 
ελίτ στην περιοχή μας και εναντιωνόμαστε κατηγορηματικά στην επέκταση 
του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Σε άλλα μέρη, το ΝΑΤΟ ενεργεί με στρατιωτική 
παρουσία αλλά στην περιοχή μας τις τελευταίες δεκαετίες, οι δυτικές 
χώρες χρησιμοποιούν τη μέθοδο της λεγόμενης "ήπιας δύναμης". Η Ρωσία 
χρησιμοποιεί επίσης αυτή τη στρατηγική, σπρώχνωντας τις γειτονικές χώρες 
σε οικονομική εξάρτηση και εξάγοντας τον πολιτισμό της εκεί. Αλλά η 
κύρια μέθοδος του Κρεμλίνου στην περιοχή είναι η ωμή αστυνομική και 
στρατιωτική βία. Δεν μπορούμε να ταυτίσουμε τις δύο αυτές προσεγγίσεις. 
Στην περίπτωση της "ήπιας δύναμης" των χωρών του ΝΑΤΟ, παραμένουμε 
ξεγελασμένοι και εξαθλιωμένοι, στην περίπτωση της "ωμής δύναμης" του 
Κρεμλίνου, βρισκόμαστε ξυλοκοπημένοι, ριγμένοι στη φυλακή ή σκοτωμένοι 
από επιθέσεις με ρουκέτες.

Γενικά, δεν έχουμε αυταπάτες για τον ΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, αλλά στην 
περιοχή μας, ο κύριος εχθρός εδώ και τώρα είναι ο ρωσικός.
Ως αναρχικοί από τη Λευκορωσία, βλέπουμε τη ρωσική κυβέρνηση ως έναν 
"χωροφύλακα επαναστάσεων" για την περιοχή. Η ήττα της εξέγερσης του 2020 
στη χώρα μας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην υποστήριξη του Πούτιν στο 
καθεστώς του Λουκασένκο. Είδαμε το ίδιο και στο Καζακστάν. Σε τέτοιες 
εξεγέρσεις, το Κρεμλίνο βλέπει αποκλειστικά υποκίνηση από την Δύση και 
δεν μπορεί να πιστέψει ότι είναι κάτι οργανωμένο από την κοινωνία για τα 
δικά της συμφέροντα. Σε περίπτωση στρατιωτικής ήττας της Ρωσίας, 
ελπίζουμε ότι η ισχύς του Πούτιν θα κλονιστεί και ο βασικός πυλώνας του 
αυταρχισμού στην περιοχή θα καταστραφεί.

ΓΙΑΤΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Τι θα συμβεί αν χάσει τον πόλεμο η Ουκρανία; Πρώτον, η Ουκρανία δεν θα 
χάσει. Αλλά αν συμβεί κάτι τέτοιο, το κύριο αποτέλεσμα θα είναι η 
γενοκτονία της ουκρανικής κοινωνίας. Επιπλέον, βλέπουμε δύο σενάρια:

1) Η νίκη του Κρεμλίνου μπορεί να σημαίνει περαιτέρω επιθετικότητα κατά 
της Πολωνίας και των χωρών της Βαλτικής, και πιθανώς το ξέσπασμα ενός 
παγκοσμίου πολέμου και μιας πυρηνικής σύγκρουσης. Εάν οι δυτικές χώρες 
δεν υποστηρίξουν επαρκώς την Ουκρανία, ο Πούτιν θα το δει αυτό ως 
αδυναμία, θα δει την επιτυχία της στρατηγικής του και θα θέλει να 
προχωρήσει.

2) Αν η επιθετικότητα δεν κλιμακωθεί, θα δούμε ένα νέο Σιδηρούν 
Παραπέτασμα. Ο αυταρχισμός στην περιοχή μας θα ενισχυθεί τις επόμενες 
δεκαετίες και οι λαοί της Λευκορωσίας, της Ρωσίας και του κατεχόμενου 
τμήματος της Ουκρανίας θα είναι καταδικασμένοι στη φτώχεια και τον 
αστυνομικό τρόμο. Έχουμε ζήσει στη Λευκορωσία και γνωρίζουμε τι σημαίνει 
μια δικτατορία, πώς μοιάζει μια μαζική και βίαιη καταστολή μιας γενικής 
δυσαρέσκειας. Δεν ευχόμαστε μια τέτοια μοίρα σε κανέναν και στηρίζουμε 
όσους αντιστέκονται σε αυτήν.

Αντιθέτως, τι θα γίνει αν κερδίσει η Ουκρανία; Το καθεστώς του Πούτιν θα 
κλονιστεί σοβαρά και θα τραβήξει μαζί του τα αυταρχικά καθεστώτα των 
γειτονικών χωρών. Κάτι τέτοιο θα ανοίξει νέες ευκαιρίες για τη διεύρυνση 
των πολιτικών ελευθεριών και την εμφάνιση νέων οικονομικών μορφών και 
τρόπων πολιτικής συμμετοχής. Η ενδυνάμωση της κοινωνίας και η 
αποδυνάμωση του κράτους θα αποτελέσουν πραγματική ευκαιρία για 
αντικρατικούς μετασχηματισμούς στην περιοχή.

Επομένως, δεν υποστηρίζουμε πραγματιστικές τακτικές της "λιγότερο κακής 
προοπτικής" ή κάποιας άλλης συμβιβαστικής πολιτικής. Ακολουθούμε μια 
πολιτική συγκεκριμένων αξιών. Στην προκειμένη περίπτωση, βάζουμε την 
αξία της ζωής και τη σωματική ασφάλεια των ανθρώπων στο προσκήνιο. Αυτή 
η επιλογή μάς οδηγεί στο να στηρίξουμε την Ουκρανία. Δεν μπορούμε να 
ανεχτούμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια κόσμου σε αναπηρικές 
καρέκλες σε περίπτωση νίκης της Ρωσίας. Γνωρίζουμε ότι μια τέτοια νίκη 
θα ενισχύσει τις δικτατορίες στην περιοχή και θα διαιωνίσει για 
δεκαετίες τον τρόμο που υφίσταται καθημερινά ο λαός της Λευκορωσίας και 
της Ρωσίας. Επομένως, επιθυμούμε την ήττα της Ρωσίας και τη νίκη της 
Ουκρανίας.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Από τις πρώτες μέρες της εισβολής, αναρχικοί έχουν επιλέξει να εμπλακούν 
στην αντίσταση. Ένα τμήμα συντρόφων δημιούργησε διεθνείς πρωτοβουλίες 
αλληλοβοήθειας για την υλική υποστήριξη αντιεξουσιαστών αγωνιστών και 
αμάχων που επλήγησαν από τον πόλεμο. Ένα άλλο κομμάτι επέλεξε να δράσει 
εντός της Εδαφικής Άμυνας και άλλων μονάδων των Ένοπλων Δυνάμεων της 
Ουκρανίας.
Με τη συμμετοχή τους στον πόλεμο, οι αναρχικοί αντιστέκονται στην 
ιμπεριαλιστική εισβολή, στα σχετικά εγκλήματα πολέμου και τις 
γενοκτονικές δράσεις. Δηλαδή, στις πιο αποκρουστικές και βίαιες μορφές 
εξουσίας.

Κατανοούμε ότι η ένταξη σε κρατικές δομές αποτελεί μια απόκλιση από την 
αναρχική παράδοση, αλλά υποστηρίζουμε αυτή την απόφαση. Η επιλογή των 
συντρόφων μας είναι ο μόνος δυνατός τρόπος σε αυτή τη φάση για να 
προσφερθεί ένοπλη αντίσταση στην εισβολή και να αναπτυχθεί η επίτευξη 
αναρχικών στρατηγικών στόχων στην περιοχή. Όποτε μπορούμε βοηθάμε 
τέτοιους μαχητές και ενθαρρύνουμε και άλλους να το κάνουν. Υποστηρίζουμε 
επίσης και άλλους, μη στρατιωτικούς, τρόπους αντίστασης στη ρωσική 
επιθετικότητα.

Εάν οι αναρχικοί αποφάσιζαν να ενεργήσουν ως κάποια αυτόνομη ένοπλη 
μονάδα στο έδαφος της Ουκρανίας απλώς θα καταστρέφονταν. Ειδικά στην 
αρχή του πολέμου, όταν στις πόλεις δρούσαν πολλές ομάδες που έκαναν 
εφόδους, υπήρχαν συχνά κρούσματα μεταξύ τους πυρών από τον Ουκρανικό 
στρατό. Μια μη εγγεγραμμένη ομάδα με άγνωστα σύμβολα θα έπεφτε σίγουρα 
σε αυτή την παγίδα. Επιπλέον, την εποχή που ξέσπασε ο πόλεμος, οι 
αναρχικοί δεν είχαν τις απαραίτητες δεξιότητες, την υλική υποστήριξη 
αλλά και όπλα για να σχηματίσουν μια αυτόνομη δύναμη.

Η συμμετοχή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις σου επιτρέπει να αποκτήσεις 
τους απαραίτητους πόρους και τις δεξιότητες για μελλοντική οργάνωση και 
η συμμετοχή στην εθνική αντίσταση επιτρέπει μέσω της επιρροής που ασκείς 
να προωθήσεις τα συμφέροντα των καταπιεσμένων στρωμάτων της κοινωνίας 
και να αντισταθούν στις αρνητικές τάσεις.

Μια εναλλακτική τακτική θα μπορούσε να είναι η διαφυγή και υποστηρίζουμε 
όσους την χρησιμοποίησαν. Ταυτόχρονα όμως, πολλοί άνδρες, φτωχοί ή άτομα 
που απλώς δεν μπορούν να αφήσουν πίσω τους άρρωστους συγγενείς, ή τα ζώα 
τους, στερούνται ένα τέτοιο προνόμιο. Γι' αυτούς, το να μην αντισταθούν 
σημαίνει να αποδεχθούν μια ζωή υπό κατοχή. Για τους πολιτικούς 
ακτιβιστές -και ιδιαίτερα για τους αναρχικούς- κατοχή σημαίνει εγγυημένη 
φυλάκιση ή και θάνατος.

Επίσης, εμείς, ως πρόσφυγες από τη Λευκορωσία, θεωρούμε ότι η διαφυγή 
είναι η χειρότερη επιλογή, όχι η καλύτερη. Ο πόλεμος δεν αποτελεί μια 
φυσική καταστροφή από την οποία μπορεί κανείς απλώς να ξεφύγει. Αν 
λοιπόν έχεις την ευκαιρία να αντισταθείς, καλύτερα να το κάνεις εκεί που 
είσαι.

Η ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Παρά την "αντιναζιστική" ρητορική του καθεστώτος της Λευκορωσίας, το 
κράτος συνεχίζει να αναπτύσσει ολοένα και πιο φασιστικά χαρακτηριστικά:
-Η λατρεία της ωμής βίας και η μετατροπή της ως τον μοναδικό πυλώνα της 
επιβολή του κράτους, μια γενική ρητορική για τον εξωτερικό εχθρό
-η στρατιωτικοποίηση των κρατικών θεσμών: οι δυνάμεις ασφαλείας 
βρίσκονται σε θέσεις-κλειδιά, για παράδειγμα, στο Συμβούλιο της 
Ασφάλειας το οποίο δημιουργήθηκε για να αναλάβει την εξουσία σε 
περίπτωση που πεθάνει ο Λουκασένκο
-τακτικές στρατιωτικές ασκήσεις που συνοδεύονται από επιθετική ρητορική, 
αγορά νέων όπλων, αύξηση του μεγέθους του στρατού
-συγχώνευση μεγάλου κεφαλαίου και κράτους
-μια ρητορική για τη συγχώνευση κράτους και κοινωνίας, υπονοώντας ότι το 
δεύτερο είναι αδύνατο χωρίς το πρώτο
-κρατικός έλεγχος στη πολιτισμική σφαίρα καθώς και στα μέσα ενημέρωσης
Δεδομένης της φύσης του καθεστώτος και της εξάρτησης του Λουκασένκο από 
το Κρεμλίνο, η υποστήριξή του στη ρώσικη επιθετικότητα φαίνεται λογική.

Την ίδια στιγμή, τα αντιπολεμικά αισθήματα είναι έντονα στη λευκορωσική 
κοινωνία. Ακόμη και δεδομένης της ισχύος του κατασταλτικού μηχανισμού, 
υπάρχουν άτομα που προχωράνε σε δράσεις: σαμποτάζ στους σιδηροδρόμους, 
δημοσίευση πληροφοριών και απο-ανωνυμοποίηση του στρατού, διαδηλώσεις 
την ημέρα του δημοψηφίσματος και πολυάριθμες συμβολικές παρεμβάσεις με 
αφίσες, φυλλάδια και γκράφιτι. Πολλοί Λευκορώσοι έχουν γίνει εθελοντές 
στον ουκρανικό στρατό. Οι λευκορώσοι που βρίσκονται στο εξωτερικό έχουν 
επίσης ενταχθεί ενεργά στο διεθνές δίκτυο εθελοντικής υποστήριξης του 
ουκρανικού λαού.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε τέτοιες ενέργειες και πρωτοβουλίες και 
πιστεύουμε ότι η συμβολή μας στη νίκη της Ουκρανίας είναι πιθανώς μια 
συμβολή στη νίκη επί του καθεστώτος του Λουκασένκο.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Στα πλαίσια του πολέμου, το κύριο καθήκον μας είναι η καθολική 
υποστήριξη του ουκρανικού λαού. Επιπλέον, ορισμένοι στόχοι είναι 
σημαντικοί για εμάς ως μέρος της λευκορωσικής διασποράς στην Πολωνία:

1) Υπό τη μαζική αντίσταση και εξέγερση των λαών της Ρωσίας και της 
Λευκορωσίας καθώς και με την αύξηση των χρηματικών απωλειών, το Κρεμλίνο 
μπορεί να σταματήσει την εισβολή. Συνεπώς, είναι σημαντικό να 
υποστηρίξουμε την αντιπολεμική αντίσταση και τα αναρχικά κινήματα σε 
αυτές τις χώρες. Είναι επίσης απαραίτητο να κατευθυνθούν οι προσπάθειές 
μας στο να διασφαλιστεί ότι ο στρατός της Λευκορωσίας δεν θα μπει στον 
πόλεμο ή τουλάχιστον να το καθυστερήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο. 
Αυτό απαιτεί εκστρατείες μεταξύ των ατόμων που είναι σε στρατεύσιμη 
ηλικία καθώς και βοήθεια διαφυγής για όσα άτομα δεν θέλουν να 
συμμετάσχουν στον πόλεμο στη πλευρά του επιτιθέμενου.

2) Βλέπουμε επίσης νόημα στο να ασκούμε κριτική στους εθνικισμούς που 
προκαλούν αύξηση της ξενοφοβίας σε ολόκληρη την περιοχή. Χρειάζονται 
εκστρατείες ευαισθητοποίησης όπου θα εξηγείται η διαφορά μεταξύ 
κοινωνίας και κράτους, ειδικά σε συνθήκες απολυταρχιών ή καθεστώτων που 
υιοθετούν αυξανόμενα στοιχεία φασισμού.

3) Μεταξύ της διασποράς, παρατηρούμε μια άκριτη υποστήριξη για τα 
τάγματα της Λευκορωσίας, επομένως είναι σημαντικό να διαδοθούν ευρέως οι 
αναρχικές ιδέες σε αντίθεση με αυτές διαφόρων δεξιών ρευμάτων που έχουν 
σηκώσει κεφάλι. Αυτό είναι σημαντικό ώστε οι μελλοντικές πολιτικές 
αλλαγές στη Λευκορωσία να βασίζονται μάλλον στις ιδέες της επέκτασης των 
ατομικών και συλλογικών ελευθεριών παρά σε εθνικιστικές αφηγήσεις και 
μύθους.

4) Είναι επίσης σημαντικό να προετοιμαστούμε για πόλεμο στο έδαφος της 
Ευρωπαικής Ένωσης αναπτύσσοντας γνώσεις και δεξιότητες που αυξάνουν την 
αυτονομία των ατόμων και των συλλογικοτήτων σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.

"Ομάδα Λευκορώσων αναρχικών στη Βαρσοβία": https://t.me/s/belanarchistinpl

/*Το κείμενο μεταφράστηκε από το αναρχικό λευκορωσικό πόρταλ pramen: 
https://pramen.io/en/2022/07/the-position-of-the-group-of-belarusian-anarchists-in-warsaw-on-the-war-in-ukraine/ 
/
_______________________________________________
A-infos-gr mailing list
A-infos-gr@ainfos.ca
https://ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-gr