A-Infos (tr) Italy, UCADI #186 - HEGEMONY GÜNCELLENİYOR, LÜTFEN SONUNA KADAR BEKLEYİN (ca, de, en, it, pt)[makine çevirisi]

Eğer Toskana'da seçmen katılımı ülkenin geri kalanında olduğu gibi 
düşmediyse, bu kesinlikle çok sayıda yerel seçimden kaynaklanmaktadır; 
bu seçimler, pek çok nedenden ötürü ve hepsi asil olmasa da, pek çok 
vatandaşı sandık başına gitmeye "zorlamıştır". ---- Zaten yerel 
seçimler. Bize ne söylüyorlar? Öncelikle PD oyların önemli bir kısmını 
geri alıyor. ---- Bu kesinlikle yeni sekreteryadan kaynaklanıyor. 
İlginçtir, çünkü Floransa bölgesinde Partinin büyük bir kısmı Bonaccini 
yanlısıydı.[1]
Yeni Piddina liderliği, parti yönetiminde özellikle dil açısından 
kesinlikle bir dönüm noktası oldu. Ayrıca, muhalefetteki PD'nin de Dr. 
Jekill/Mr. Hyde (ya da Milton Friedmann/Karl Marx) adına o partiden 
hayal kırıklığına uğrayanların oylarını geri getirme eğiliminde ve bu 
sözlere bir kez daha hayran kalıyor (bu sözler Mina'nın aynı isimli 
şarkısında olduğu gibi herhangi bir şarkıdan daha fazla çekimli 
görünüyor). maddi gerçekliğe destek).
Toskana'daki idari seçimler bazı değişiklikleri ön plana çıkardı, ancak 
sansasyonel hiçbir şey olmadı. Floransa'daki oylama geniş çapta 
bekleniyordu; PD ile sol görüşlü bir listenin yarışacağı Empoli'deki 
oylama, Piddino'dan gelen adayın lehine çok büyük bir fark olmasına 
rağmen eşi benzeri görülmemiş bir oylamaydı.
Ayrıca bu turda, Avrupa seçimlerindeki oylama ile vatandaşların artık 
siyasi inançlarına bakılmaksızın (her zaman var olduğu varsayılarak) 
belediye başkanı adına oy verdikleri yerel seçimlerdeki oylama arasında 
bir boşluk vardı.
Sonuçta bu, Belediye Başkanının doğrudan seçilmesine ilişkin otuz yıllık 
yasanın ve demokratik tartışmaya her türlü alanın kapatılmasının 
etkilerinden biridir. Belediye meclisleri artık halktan boşaltıldı 
(zırhlı bir mecliste ne yapıyorlar? Özellikle nüfusu 15.000'in altında 
olan ve çoğunluk bonusunun sandalyelerin 2/3'ünü verdiği belediyelerde)
diğerlerinden bir oy daha fazla alır) ve beceriler (bunlar artık geride 
kalmıştır veya çoğu zaman belgeleri okumaya bile vakti olmayan meclis 
üyelerinin aklını başından alır). Gerçek politikanın artık yetkililer ve 
yöneticiler tarafından yapıldığı yerde, belediye başkanının podestar 
figürü ve kurumların işlevselleştirilmesi belirgin bir şekilde 
vurgulanmıştır. Gerçek bir post-demokratik sürüklenmeyle karşı karşıyayız.
Uzlaşmaya gelince, her şeyden önce PD'den bahsediyorum (ama geri kalan 
her şeyden bahsedebiliriz), Gramscici anlamda anlaşılan hegemonya, her 
şeyden önce egemen sınıflar için bir garanti ve bağlantılı yapılarla iş 
sağlama yeteneği haline geldi ( yukarıda bahsedilen boşluğu daha iyi 
açıklayan kooperatifler, dernekler vb.).
Artık siyasi olmayan, faydalar, istihdam ve sosyo-ekonomik entegrasyon 
sağlayan büyük bir leke.
Bu senaryoda, şu ya da bu zaferden siyasi olarak heyecan duymak, artık 
herhangi bir somutluktan yoksun kalan üyelikler olmasa bile zordur.
Örneğin, farklılaştırılmış özerklik projesine karşı haykırış doğru gibi 
görünüyor, ancak bu talihsiz reformun yaratıcılarından ve 
destekçilerinden birinin Bonaccini olduğunu ve Anayasa'nın V. 
Başlığındaki korkunç değişiklik olmadan tamamen suçlanacağını bize 
unutturamaz. merkez solda bu yol izlenemezdi.
Veya Schlein'in işyeri korumalarının yeniden sağlanması için 
referandumları imzaladığını görmek kesinlikle güzel, ancak bu 
korumaların Renzian Polis Teşkilatı tarafından kaldırıldığını nasıl 
belirtmeyiz ki bu arada Piddina topluluğunun tamamı kaçırılıp 
kaçırılmadı ve Yerine uzaylılar gelen, hep aynı kişilerden oluşuyor. 
Elbette siyasette tutarlılık her zaman onurlu bir nitelik değildir ama 
burada bana öyle geliyor ki abartılıyor.
Burada başka bir iyiliksever şikayetini tekrarlamak gibi bir niyetimiz 
kesinlikle yok. Tüm liberal/otoriter dürtülerini olduğu gibi koruyan bir 
iktidar hakkıyla karşı karşıyayız. Ancak "sol"un en kötü neoliberal 
reçeteler üzerinden on yıllardır süren düzleşmeyle yolunun açıldığını 
belirtmek iyi niyetli bir yaklaşım değil. Var olana dair en ufak bir 
eleştirinin bile ortadan kaybolduğu yer. Bu da ancak kendinizi 
muhalefette bulduğunuzda kötü bir şekilde ortaya çıkıyor.
Yukarıda da yazdığım gibi idari seçimlerin etkisiyle yumuşayan 
çekimserlik bu kez çok yüksekti. Durma emaresi göstermeyen bir trend. 
Bu, hak sahibi olanların çoğunluğunun artık oy pusulasını sandığa 
sokmanın yararsız ve modası geçmiş olduğunu düşündüğüne dair açık bir 
işaret. İnsan bir yerlerde yüksek sesli alarm ve tehlike çığlıklarının 
olması gerektiğini düşünüyor endişelenmek.
Sosyal medyada sağın oylarının mutlak olarak artmadığı, azaldığı, 
çekimserliğin %50'yi aşmasıyla sağın gerçek oydaşmasının temsil 
edilenden çok daha düşük olacağı belirtilen paylaşımlar dolaşmaya devam 
ediyor.
Adil analiz, eğer madalyonun diğer yüzü eksik olmasaydı. Yani oy 
kullanmaya gitmeyenlerin ne sağa, ne de sağa karşı çıktığını söyleyen 
herhangi bir partiye tercih yapmadıkları doğrudur. Seçimde çekimserlik 
gerçekte yönetici sınıflar için hiç sorun değil; "hükümet" ya da 
"muhalefet"in pek önemi yok (egemen olanlar orada, devrimler dışında oy 
ya da oy yok) bununla ilgili bir kelime.
Çünkü oy verme katılımındaki azalma, genel olarak siyasi hayata 
katılımdan uzaklaşan çeşitli adımların sonuncusudur. Daha az seçmen, 
daha az zebedi arızası. Görünüşe göre Colin Crouch'un yaklaşık on yıl 
önce yazdığı post-demokrasinin son ekranı bile artık düşmüş durumda.
Geriye sadece sandıktan başka bir şey kalmayan katılımcı demokrasi 20. 
yüzyıldan kalma bir şey.
Temsilcilerle temsil edilenler arasındaki kopukluk tamdır. Bu bağlamda 
sağ kaçmıyor, çünkü İtalyanların minimal bir kısmını temsil ettiği doğru 
ama kendini dayatıyor, istediği gibi yön değiştiren söylemin 
hegemonyasını (bu politik) fethediyor. Meloni, Von der Leyen'in öncüsü 
olduğu en yıkıcı neoliberal perspektifte AB'nin ondan yapmasını istediği 
ödevini yapıyor. Finansallaşmanın kafesinden çıkma ihtimaline karşı 
acımasızca saldırıyor. Tipik örnekler, vatandaşın gelirinin benzeri 
görülmemiş bir şiddetle yıkılması ve %110'a yönelik gerçek devlet 
aldatmacalarıydı. Ödevini yaptıktan sonra içeride egemenlikçi gibi 
davranıyor, faşizmin mirasıyla oynuyor ama gerçekte bundan daha 
fazlasını yapamaz. Eğer bir sosyal hak varsa, Meloni'ninki onun gerçek 
antitezidir.
Peki diğer tarafta geriye ne kalıyor? Faşizme bağırmak, sınıf 
gericiliğinin (tamamen ikincil olmadığını söyleyebilirim) tüm kısmını 
parçalamak (çünkü "sınıf mücadelesi" kirli bir kelimedir) ve onu en 
aptalca liberal ruhla anlaşılan "özgürlük" üzerine bir pantomime 
indirgemek. Güvencesiz genç işsizlerin bu konunun ne kadar ilgisini 
çekebileceği bir sır olarak kalıyor.
PD yön değiştirmiş mi göreceğiz ama sorun şu ya da bu kişilikte değil, 
oluşturulan yapıdadır.
Sandıkta oy vermek önemli bir jest olabilir ama siyasi katılımın tek anı 
olarak kalırsa, oy vermeye gitmeyen çoğunluğun bizi sistemin böyle 
işlemediği konusunda uyardığını söyleyebilirim.

[1]https://www.lanazione.it/empoli/cronaca/primarie-pd-schlein-al-fotofinish-nel-territorio-dem-spaccati-in-due-1e21ae51

Andrea Bellucci

https://www.ucadi.org/2024/06/30/egemonia-in-corso-di-aggiornamento-si-prega-di-attendere-la-fine/
________________________________________
A - I n f o s Anartistlerce Hazirlanan, anartistlere yonelik,
anartistlerle ilgili cok-dilli haber servisi
Send news reports to A-infos-tr mailing list
A-infos-tr@ainfos.ca
Subscribe/Unsubscribe https://ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-tr
Archive http://ainfos.ca/tr