A-Infos (tr) France, UCL AL #351 - Seçimlerden sonra harekete geçme zamanı! - Faşizme ve sermayeye karşı toplumsal cephe (ca, de, en, fr, it, pt)[makine çevirisi]

Erken milletvekili seçimlerinin ikinci turu sürpriz sonuçlarının 
açıklanmasıyla sona eren süreçten ne gibi sonuçlar çıkarılabilir? Ulusal 
Ralli, her ne kadar iddiasında başarılı olamasa da, bölgenin büyük bir 
kısmına sağlam bir şekilde yerleşmiş durumda. Sol siyasi partiler 
nihayet asgari sosyal reformlardan oluşan bir program üzerinde 
anlaşabilirler... ve her şeyin ötesinde, bugün toplumsal hareketin 
kararlılığı olmasaydı iktidara aşırı sağ gelebilirdi. Artık demir 
sıcakken greve gitmeli ve aşırı sağdan ve onun kapitalist 
müttefiklerinden kesin olarak kurtulmak ve sonunda sosyalizmi dayatmak 
için gerekli olan toplumsal reformları mücadele ve sokaklar aracılığıyla 
dayatmalıyız.

Emmanuel Macron'un bu "poker hamlesi" ile dağıtılmasının ardından Ulusal 
Miting'in Ulusal Meclis'te sandalye çoğunluğunu elde edememesi bizi 
rahatlatabilirse, sadece bir soluklanma fırsatı kazandığımızın farkında 
olmalıyız. Eğer aşırı sağ sandıkta çoğunlukta değilse, fikirleri ve 
taşıdığı dünya vizyonu kendini dayatma eğiliminde oluyor. İlk tahminlere 
ve öngörülere göre RN'nin "yenilgisi", milletvekillerinin sayısının 
%60'tan fazla artması pahasına ödendi!... daha acı bir yenilgi gördük.

RN şu anda Ulusal Meclis'te en çok temsil edilen partidir (ve bununla 
birlikte gelen kamu finansmanını da alacaktır), ilk turda on buçuk 
milyondan fazla oy topladı, yani kullanılan oyların %33'ünden fazlası. 
yasama seçimleri. RN'nin yüksek puanları henüz Matignon'a erişmesine 
izin vermiyor ve bu konuda rahatlayabiliriz ve ilk etapta aşırı sağın 
iktidara gelişinin ilk kurbanları olan ırksallaştırılmış insanlar ve 
cinsiyet azınlıkları için, ancak iş dünyası ve sosyal kazanımlarımız 
için de ama bu sadece bir soluklanma, bunu aklımızda tutalım. RN yeni 
bölgeleri fethetti ve belirli bölümler yalnızca RN milletvekilleri 
tarafından temsil edilecek.

Tadı acı olan bir "Zafer"
Hiçbir yanılsama olmadan ve salt taktiksel bir tercihle, sınıfımızdan 
bunu yapabilenleri (çünkü işçi sınıfının önemli bir kısmı yasal olarak 
bu hakka sahip değil) Yeni Halk Cephesi'nin adaylarına açıkça oy vermeye 
çağırmıştık. Yanılsama olmadan, çünkü 9 Haziran Pazar akşamından 
itibaren ve takip eden günlerde, sol güçlerin toplanması çağrısında 
bulunmak üzere kendiliğinden sokaklara çıkan göstericiler tarafından 
bastırılan bu ittifakın yalnızca seçim açısından önemi var.

Sosyal demokrat ve Keynesyen ilhama sahip NFP programı (meydana gelmesi 
kesin olan sonraki ihanetlerden bahsetmiyorum bile), anti-kapitalist, 
enternasyonalist ve kendi kendini yöneten devrimci kopuşu taşımıyor; 
liberal-otoriter kapitalizmin tek kalıcı alternatifi. Hükümetin "solu" 
hiçbir zaman radikal bir şekilde mücadele etmedi ve zayıflara karşı 
sert, güçlülere karşı yumuşak olan aşırı sağa mükemmel bir şekilde uyum 
sağlıyor. 7 Temmuz Pazar günü soldaki bazı kişiler arasında dile 
getirilen NFP'nin "zaferini" kutlayan hareketlere katılmamışsak, bu 
şüphecilikten değil, durumun siyasi analizinden kaynaklanmaktadır.

"Baraj", eğer bu sefer tekrar çalışırsa, uygulanması çok daha karmaşık 
ve kırılgandı ve bu barajın bir dahaki sefere dayanıp dayanmayacağı da 
kesin değil. Ulusal düzeyde RN ve onun fikirleri yayılmaya devam ediyor; 
her ne kadar bu yıldırım saldırısı sırasında "şeytanlaştırmanın" sadece 
iletişimciler için kullanılan bir kelime olduğunu ve aslında hala 
ırkçılık ve diğerlerine karşı nefretle beslenen kokuşmuş bir parti 
olduğunu görsek bile. Sadece bir kartpostal Fransa'sı olan "geçmişin 
Fransa'sını" yeniden keşfetme kılığında.

Irkçı teklif ve eylemlerde artış
9 Haziran akşamı ve yasama kampanyası boyunca ifadesi aniden hızlanan 
dizginsiz ırkçılık bir gecede ortadan kalkmayacak. Dahası, NFP'nin 
göreceli "başarısı" esas olarak "barajın" hala ayakta olduğu kent 
merkezlerinde inşa edilmişken, "toplu olarak notun düşürülmesi" hissi ve 
kamu hizmetlerinde keskin bir düşüş ile işaretlenen "kırsal alanlar 
düşüşte". RN'nin lehine çok güçlü. Gericilerin ilk hedefi olan işçi 
sınıfı mahalleleri ve onların sakinleri de, yüksek yoksulluk ve işsizlik 
oranları, daha düşük vasıf düzeyi ve aşırı konut doluluğuyla birleşerek 
kurumsal politikanın kenarlarında kalıyor. Büyükşehir ortalamasından üç 
kat daha yüksek.

Şunu da belirtmek gerekir ki, işçi sınıfı mahallelerindeki oylar daha 
çok sol partilere kayıyorsa, bunun esasen çok güçlü bir çekimserlik 
olduğu, Gazze ve Filistin'i desteklemek için yapılan eylemlere rağmen 
siyasi alana yatırım yapılmadığının bir işareti olduğu belirtilmelidir. 
mahallelerin yeniden siyasallaşmasını teşvik ediyor. Aşırı sağın seçim 
ve ırkçı amaçlarla karşı çıkmaktan hoşlandığı bu bölgeler, "gerileyen 
kırsal kesim" ve işçi sınıfı mahalleleri, kırk yıllık liberalizmin ve 
kamu hizmetlerinin ve dayanışmanın sistematik olarak yok edilmesinin bir 
sonucu olarak aynı toplumsal hastalıklardan muzdarip. . Bugün siyasi ve 
sendikal örgütler bu bölgelerde neredeyse hiç kurulmuyor ve seslerini 
duyurmak için çabalıyorlar. "Seçkinlere", "merkez"e, "kent sakinlerine" 
veya diğerlerine yönelik kızgınlık, eğer toplumsal nedenlere 
dayanıyorsa, genellikle ya siyasi alanı terk ederek ya da sözde "sisteme 
karşı" bir oylamayı körükleyerek ifade edilir, ancak aslında yabancı 
düşmanı ve antisosyal.

Sosyal ve coğrafi ayrımlar
NFP'nin yarattığı muazzam olmasa da gerçek popüler ivme, bugün güçlü ve 
saldırgan bir toplumsal hareket inşa etmeye odaklanmalıdır. Sol, aşırı 
sağ ve başkanlık ("ultraliberal ve liberal olmayan aşırı merkez") olmak 
üzere üç blok arasında kazananı olmayan kurumsal durum, bugün kolektif 
mücadelelerin kendi sloganlarımız üzerinden yeniden başlatılmasına ve 
yıllardan beri ilk kez, saldırgan ve artık savunmacı olmayan bir mantık: 
çalışma saatlerinde azalma, ücretli izinlerde artış, ücretlerde ve 
sosyal minimumlarda artış, barınma hakkı (gerçekten uygulanabilir), 
yüksek gelirlerin ve temettülerin vergilendirilmesi, ücretsiz toplu 
taşıma, %100 organik ve yerel okul kantinleri artık ücretsiz, sosyal 
gıda güvenliği... hemen üretim araçlarının tamamen 
toplumsallaştırılmasına kadar gitmeden (gerçi), sınıfımızın talep 
sıkıntısı yok.

Tarihsel olarak, 1936 da dahil olmak üzere, yalnızca uğruna savaştığımız 
şeyi fethettik. Açılan sekans bize büyük bir "sola salınım" fırsatı 
sunuyor. Reddedilmiş bir merkez ve gerçek yüzünü uzun süredir 
gizleyemeyen aşırı sağla karşı karşıyayken, gerici kamp karşısında sınıf 
dayanışması, ilerici ve kapsayıcı değerleri yüceltmeliyiz. Ve biz bu 
mücadeleye her şeyden önce sendikalar içinde öncülük edebiliriz, 
dolayısıyla sendikaya dahil olmanın ve kapitalist çıkarlar karşısında 
sınıf taleplerinde bulunmanın önemi budur.

Komünizm ve özyönetim için
Eğer RN oyu ırkçı fikirlere bağlılığı işaret ediyorsa, bu fikirlerin 
baştan çıkardığı seçmenleri özselleştirmemeliyiz. Bunlar yalnızca, aşırı 
sağın partizan amaçlar için sömürdüğü, öncelikle Devlet ve kapitalist 
sistem tarafından teşvik edilen sistemik ırkçılığı ifade ediyor. RN 
seçmenlerinin toplumsal ilişkilere ilişkin bu "etno-ırksal" okumasına, 
sınıfçı ve birleşik okuma tablomuzla karşı çıkmalıyız. Bu söylem, bizim 
gittikçe daha fazla bulunmadığımız ve RN'nin militan zayıflığına rağmen 
mevcut olduğu bölgelerde örgütlerimiz tarafından giderek daha az 
taşınıyor. Bu fikirlerin bir gecede gerçekleşmeyecek olan çöküşü, bu 
ırkçılığın ana üreticilerine, yani devlete ve onların çıkarları 
aracılığıyla ulusal ve uluslararası düzeyde burjuvaziye işaret edilmeden 
yapılamaz.

Artık organize oluyoruz
Bu dönemde karşı güçlerimiz dahilinde hareket etmek ve toplumsal 
hareketlerin gelecekteki inşasında itici güç olmak biz özgürlükçü 
komünist aktivistlere düşüyor, çünkü kolektif mücadeleler olmadan 
devrimci ve kendi kendini yöneten bir alternatif mümkün değil. Bir 
soluklanma süresi dışında hiçbir şey kazanılmadı, dolayısıyla siyasi 
aktivistler olarak elbette mücadeleyi davet etmeliyiz, aynı zamanda 
siyasi, sendikal ve toplumsal alana da yeniden yatırım yapmalıyız: 
sendikalar, siyasi örgütler ve dernekler gibi kitlesel siyasallaştırma 
araçlarına yeniden yatırım yapma çağrısı Sendika düzeyinde bu, yerel 
sendikalara yatırım yapmak ve her yerde yaratmak anlamına gelir. zemin.

Toplumsal ve yerel düzeyde bu çalışma önümüzdeki dönemde de hayati önem 
taşıyor ve ırkçılık karşıtı, feminist, LGBTİ ve enternasyonalist örgüt 
ve mücadelelerle birlikte yapılması gerekiyor. Son olarak kırsal alanlar 
ve onların talepleri göz ardı edilmemelidir. Önümüzdeki dönemde de 
çevreci mücadelelere ve büyük faydasız projelere karşı, siyasallaşma ve 
farklı toplumsal evrenlerin buluşma mekanlarına öncelik verilmesi 
gerekiyor. Belki de devrimci, anti-kapitalist ve özyönetim kopuşunun bir 
anındayız. Bu sisteme karşı duyulan kızgınlık daha da artacak ama 
çeşitli yönlere yol açabilir: muhafazakar ve faşist bir tepki ya da 
toplumsallaşmayı ve özyönetimi içerecek devrimci değişim arzusu. Hiçbir 
şey önceden yazılmaz, ancak somut eylemlerimiz siyasi takvimlerden 
bağımsız, güçlü, saldırgan bir toplumsal hareket inşa etmeyi amaçlamalıdır.

David (UCL Savoies)

https://www.unioncommunistelibertaire.org/?Front-social-contre-le-fascisme-et-le-capita
________________________________________
A - I n f o s Anartistlerce Hazirlanan, anartistlere yonelik,
anartistlerle ilgili cok-dilli haber servisi
Send news reports to A-infos-tr mailing list
A-infos-tr@ainfos.ca
Subscribe/Unsubscribe https://ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-tr
Archive http://ainfos.ca/tr