A-Infos (tr) France, OCL: YENİ KALEdonya - Fransız devletinin sömürge sabiti (ca, de, en, fr, it, pt)[makine çevirisi]

13 Mayıs'ta Yeni Kaledonya'da patlak veren isyanlar, genellikle 1988'de 
Matignon ve 1998'de Nouméa anlaşmalarıyla başlatılan "barış süreci"nden 
bir kopuş olarak sunuluyor. Bunlar her halükarda bu anlaşmaların 
mantıksal bir sonucu çünkü. sırasıyla sağ, sol veya merkez tarafından 
yönetilen Fransız devletinin, bağımsızlığını mümkün kılmaları 
beklenirken Yeni Kaledonya'yı kendi kontrolü altında tutmasına izin 
verdiler.
Son haftalarda Yeni Kaledonya'da bir ayaklanma durumu yaşandı (bkz. Kutu 
1 ). Bunun tetiklenmesi, hükümetin takımadalara özel bir seçim organını 
değiştirmek için hazırladığı anayasa kanunu taslağından kaynaklanıyor. 
Senato tarafından 2 Nisan'da kabul edilen bu metin, 14 Mayıs'ta Ulusal 
Meclis tarafından, ardından 30 Haziran'dan önce Kongre'deki iki Meclis 
toplantısında oylanacak. Macron'un Avrupa seçimlerinden bir gün sonra 
karar verdiği Meclis'in dağıtılması, kartları yeniden karıştırdı: Kongre 
artık zamanında toplanamayacağı için, Macron 5 Haziran'da tasarıyı 
"askıya alacağını" ve "tüm dikkatini diyaloga vereceğini" duyurdu. Yeni 
Kaledonya topraklarında site ve düzene dönüş". Peki burada Jüpiter'in 
"kötü bir hamlesi" mi yaptık?

Ayrılıkçıların ve destekçilerinin konuşmaları bunu gösteriyor. Kanak ve 
Sosyalist Ulusal Kurtuluş Cephesi (FLNKS), ayaklanmalardan Macron'u 
tasarısının "zorla geçirilmesini" istemekle suçladı. Bu nedenle, ana 
bileşeni Kaledonya Birliği'nin (UC) genel sekreteri 21 Mayıs'ta şunu 
ilan etti: "Hükümetin uygulaması, Matignon anlaşmalarının ardından Yeni 
Kaledonya'nın son otuz beş yıldır barış içinde yaşamasına izin veren 
yöntemle çelişiyor. 1988'de ve ardından 1998'de Nouméa (bkz. Kutu 2) , 
yani taraflar arasındaki fikir birliğine saygı ve Devletin tarafsızlığı.»

KUTU 1
2024 baharının sosyal tsunamisi

13 Mayıs'ta, Saha Eylem Koordinasyon Hücresi (CCAT, Kasım 2023'te 
ayrılıkçılar tarafından seçim organının reformuna karşı seferberliği 
koordine etmek için oluşturulan) tarafından düzenlenen "Kanaki için On 
Gün"ün sonu isyana dönüştü: yollar kapatıldı, yollar kapatıldı, 
yağmalanan ya da yakılan mağazalar, yakılan arabalar, taş atmalar... 
Bölgenin başkenti Nouméa'nın birçok mahallesinde gençler ile polis 
arasında çatışmalar yaşanırken, sadık milisler diğer mahalleleri 
"korumak" için filtre bariyerleri kurdu. Yeni Kaledonya Cumhuriyeti 
Yüksek Komiserliği'nin 16 Haziran'da hazırladığı rapora göre, o tarihte 
(ikisi jandarma olmak üzere) dokuz kişi öldü, yüzlerce kişi yaralandı ve 
1.187 kişi tutuklandı. Nouméa hapishanesi Camp-Est'te de iki isyan 
meydana geldi (%95'i Kanak'lar ve diğer Okyanusyalılarla doluydu). 
Birkaç gün içinde 570 kuruluş (belediye binaları, okullar, sosyal hizmet 
binaları vb.) yıkıldı veya hasar gördü; hasar 1,5 milyar avroyu buldu. 
Tüm mallar takımadalara ithal edildiğinden kısa süre sonra kıtlıklar 
ortaya çıktı. Yeni Kaledonya Ticaret ve Sanayi Odası'na göre, 3 
Haziran'da ayaklanmalar nedeniyle 5.000 kişi işini kaybetti ve 15.000 
kişi de kısmen işsiz kalacak (yani Kaledonya'daki maaşlı işlerin dörtte 
biri). 14 Mayıs'tan 17 Haziran'a kadar sokağa çıkma yasağı getirildi, 
Macron 15'inde olağanüstü hal ilan etti ve TikTok ağı askıya alındı. 
Polis tarafından barikatlar açılır açılmaz ayrılıkçılar tarafından 
yeniden kurulmalarını önlemek amacıyla Haziran ayı ortasında 3.500 
"güvenlik gücü" üyesi hâlâ bölgede konuşlu bulunuyordu.

Aslına bakılırsa, son Kaledonya yangını, Fransız devletine karşı ardı 
ardına gelen Kanak isyanları dizisinin bir parçasıdır; zira Fransız 
devleti, takımadaları 1853'te kolonilerinden biri haline getirmiştir. Bu 
aynı zamanda toplumsal bir isyandır, aynı zamanda yerli halkın, kendi 
topraklarında azınlık haline getirilerek tekelleştirilmesine yönelik 
sömürgeci politikalara karşı tepkisini de yansıtmaktadır. Fransız 
devleti, Kanaklara yönelik baskı ve vaatler ya da mali yardım arasında 
gidip geldi, ancak aynı zamanda dışarıdan halkların gelişini teşvik 
etmek ve onlara yerel seçimlerde oy kullanma hakkı vermek gibi daha 
dolambaçlı yöntemler de kullandı. Yeni Kaledonya, ekonomik ve 
jeostratejik düzeyde gerçekten onun için büyük ilgi görüyor: Mineraller 
açısından çok zengin (özellikle dünya rezervlerinin yaklaşık dörtte 
birine sahip olan nikel) ve ona Güney Pasifik'te bir askeri üs sunuyor. .

17 Haziran 2024. Petro Attiti Meslek Lisesi.
Pompidou başkanlığı altında, Başbakan Messmer'in Fransız Denizaşırı 
Topraklarından Sorumlu Dışişleri Bakanı Deniau'ya 19 Temmuz 1972 tarihli 
bir mektupta verdiği direktifler, Yeni Kaledonya'da "kitlesel 
milliyetçiliği teşvik ederek" "yerli halkların milliyetçi talebini 
önlemek"ti. Fransız vatandaşlarının Fransa ana karasından veya 
denizaşırı bölgelerden göç etmesi" ve "göçmenlere özel şirketlerde iş 
ayrılması" yoluyla.
Kendi kaderini tayin referandumları için planlanan seçim organı sorunu, 
o zamanlar Kaledonya bölgesi için sol veya sağ ardışık hükümetler 
tarafından önerilen çok sayıda tüzüğün engeliydi ve sıklıkla Kanak 
partileri tarafından verilen talimatlara yol açtı. bu veya diğer 
seçimleri boykot etmek için hızla bağımsızlar haline geldiler. 1981 
Fransa başkanlık seçimlerinde Mitterrand'ın oy kullanması çağrısında 
bulundular çünkü Sol Birlik Ortak Programına "Kanak halkının doğuştan 
gelen ve aktif bağımsızlık hakkını" dahil etmişti; ancak daha sonra 
(1984'te Başbakan Fabius tarafından Ulusal Meclis'e sunulan) Lemoine 
yasasını reddettiler çünkü 1989'da yapılması planlanan kendi kaderini 
tayin referandumu için seçmen sayısı kesin olarak tanımlanmamıştı ve 
Kanaklar zaten diğer topluluklarda boğulmuştu. 1983 nüfus sayımında, 
Avrupalılar (%37,1), Wallisliler ve Futunyalılar (%8,4), Tahitililer 
(%3,8), Endonezyalılar (%3,7), Vietnamlılar (%1,6) ve diğer 
topluluklardan oluşan Kaledonya nüfusunun yalnızca %42,6'sını 
oluşturuyorlardı ( %2,7).

Matignon anlaşmaları kısa bir süre sonra Kaledonya seçimleri için "özel" 
bir seçim organı kurduysa da, bu "müktesebatı" ortadan kaldırmaya 
yönelik girişimlerde bir eksiklik yoktu ve sonuncusu, bağımsızlık 
liderlerini ele geçiren "kalkan"ın kırılganlığını vurguladı.

KUTU 2
Matignon ve Nouméa anlaşmaları

26 Haziran 1988 tarihli Matignon anlaşmaları (20 Ağustos'ta 
Oudinot'unkilerle tamamlandı) Kanak kültürünü ve kimliğini tanıyor. 
1998'de, Yeni Kaledonya'da en az on yıllığına yerleşik insanlardan 
oluşan bir seçim organıyla kendi kaderini tayin etme konusunda 
referandum sözü veriyorlar. Bu seçim organı aynı zamanda oluşturulan üç 
vilayetin (Kuzey ve Sadakat Adaları (çoğunluk Kanak) ve Güney (271.000 
nüfusun üçte ikisi ile dörtte üçü arasında) yönetiminden sorumlu 
Meclislerin üyelerini belirlemek için de kullanılmalıdır. Kaledonyalılar 
yaşıyor). Devlet savunma, güvenlik, adalet ve para birimi konularında 
egemenlik yetkilerini korur. Öğretim ve iletişim alanlarında yetkin 
olmaya devam ediyor; "dezavantajlı bölgelerin kalkınmasına" olanak 
sağlamak amacıyla Kuzey ve Adalar illerine 3/4, Güney illerine ise 1/4 
oranında yatırım kredisi dağıtılmasını sağlıyor. Bölge bütçesinin 
işletme kredileri aşağıdaki koşullar altında tahsis edilmektedir: Bölge 
için 1/5, Kuzey ve Adalar illeri için 2/5, Güney illeri için 2/5. İş 
piyasasında yerel işe alımlara eşit düzeyde öncelik verilecek ve 
Kanaks'ın il idaresine entegre edilmesi için 400 yöneticinin 
eğitilmesini sağlayacak bir program düzenlenecek. Son olarak, 24 Nisan 
1988'de Ouvéa'da işlenen cinayetlerin failleri aftan yararlanacak; bu, o 
gün askerlerin uğradığı suiistimallerin üzerini örtmeyi mümkün kıldı.
5 Mayıs 1998 tarihli Nouméa Anlaşması, resmi olarak başlatılan "barışçıl 
sömürgecilikten kurtulmanın" sömürgecilerin ("Tarihin kurbanları") 
torunları ile sömürgeleştirilenlerin torunlarını aynı "kader 
topluluğu"nda bir araya getireceğini doğruluyor. Büyük yol ve liman 
çalışmalarının yürütülmesini ve her şeyden önce Matignon anlaşmalarıyla 
tanımlanan devlet kredilerinin dağıtımını sürdürmeyi içeren bir ekonomik 
"yeniden dengeleme"yi duyurdu.
Yasama yetkisi, üyelerinden bazıları siyasi gruplar tarafından önerilen 
aday listeleri esas alınarak orantılı bir hükümet seçecek 54 üyeli bir 
Kongre oluşturacak olan İl Meclisleri tarafından kullanılacak. Bu 
Kongre, çeşitli alanlarda (kimlik işaretleri, istihdam, doğal kaynaklar 
vb.) (Anayasa Konseyi tarafından kontrol edilen) "ülkenin yasalarını" 
geliştirecektir. Fransız hükümeti Yeni Kaledonya kurumlarının işleyişini 
finanse etmeye devam edecek, egemenlik yetkilerini koruyacak ve ayrıca 
kurumsal istikrarsızlık durumunda Kongreyi feshetme hakkına sahip olacak.
Anlaşma, Yeni Kaledonya'ya eğitim, toplayacağı vergiler, dış ticaret, 
ulaştırma ve iletişim, medeni ve ticari hukuk ve sivil güvenlikle ilgili 
yetkilerin aşamalı olarak devredilmesini öngörüyor. Ancak bağımsızlık 
referandumunun yapılmasını on altı ila yirmi yıl süreyle erteledi; ve bu 
referandum... özel bir seçim organının (doğum, bölgede yirmi yıl ikamet 
ve "maddi ve manevi çıkarlar" gibi katı koşulları karşılayan) iki yıl 
arayla bölgede yapılması gereken üç istişaresine dönüşüyor. Sonunda bu 
anlaşmanın "geri dönülemez" olduğu ilan edildi ve ülkenin bölünmesi 
yasaklandı; zengin Güney eyaletinde ayrılma isteği oldukça güçlüydü.

Sonunda Macron, takımadaları bırakmama niyetini onlardan daha 
açık/alaycı bir şekilde ortaya koyarak kendisini seleflerinden ayırdı. 
Son referandumun rakamları belli olur olmaz (bkz. Kutu 3) şunları 
söyledi: "Nouméa anlaşması yasal olarak sona eriyor" ve "Bu gece Fransa 
daha güzel çünkü Yeni Kaledonya orada kalmaya karar verdi! ". Ancak bu 
anlaşma, istişarelerin sonucu ne olursa olsun, "1998'den bu yana mevcut 
olan siyasi örgütlenmenin, evriminin son aşamasında, geriye dönüş imkânı 
olmaksızın yürürlükte kalacağını"; ve çoğunluk evet ise "siyasi 
ortaklar" bir Kaledonya Anayasası oluşturacak, eğer çoğunluk evet ise, 
Fransız Cumhuriyeti içindeki bölgeye yeni bir statü oluşturacak.

Bağımsızlık liderlerinin beyanlarını duyduğumuzda veya "sol" basını 
okuduğumuzda, Macron'un manevralarının, Mitterrand'ın 1988'de yeniden 
cumhurbaşkanı seçilmesini teşvik etmek için Ouvéa katliamına izin veren 
manevralarından daha kötü değerlendirildiği izlenimine kapılıyoruz (bkz 
. Kutu 4) . Mevcut Başkan, Başbakanını Kaledonya meselesinden kurtarıp 
bu meseleyi bölücü bir kişilik olan İçişleri ve Denizaşırı Bakanı 
Darmanin'e emanet etmekle suçlanıyor; ya da sadıkların lideri, Borne 
hükümetinde vatandaşlıktan sorumlu Dışişleri Bakanı Sonia Backès'i 
atamış ya da başka bir seçilmiş Kaledonyalı sadık Nicolas Metzdorf'u 
anayasa tasarısının raportörü olarak atamış. Macron ayrıca son yıllarda 
Yeni Kaledonya'daki yangına defalarca yakıt atmakla da suçlanıyor. 
Mesela 25 Mayıs'ta Yeni Kaledonya seçim organına ilişkin reformunu 
ulusal referanduma sunmakla tehdit ettiğinde...

Bütün bu eleştiriler adildir; ancak bir Devletin temsilcisinin, 
sömürgeleştirdiği halkların "tarafsız" (ve dost canlısı) ortağı olmasını 
nasıl bekleyebiliriz? Bu kesinlikle imkansızdır çünkü çıkarları 
birbirine zıttır. Üstelik hükümet, üç referandumun sonunda, Bölgesel 
Meclislerin, Kongrenin ve Yeni Kaledonya hükümetinin bileşiminin 
türetildiği seçim organını "çözmek" istediğini iddia ederek kolay bir 
zaman geçirdi. Fransa'nın anayasal ve uluslararası taahhütlerinden 
kaynaklanan demokratik talepler". Liberal demokrasilerde bu kadar 
popüler olan genel oy hakkını "özel bir rejime" karşı kullanmak 
akıllıcaydı: Bölgede "en az on yıl ikamet eden" 25.000 kişilik Yeni 
Kaledonya seçim organına entegrasyon, Kanakların daha da 
marjinalleşmesine katkıda bulunacaktı.

KUTU 3

Nouméa anlaşmasının öngördüğü referandumlar

Sorulan soru şu: "Yeni Kaledonya'nın tam egemenlik kazanmasını ve 
bağımsız olmasını istiyor musunuz?"» İlk referandum 2014'te organize 
edilebilirdi, ancak çeşitli partiler sonuçlarından korktukları için 
referandumun ertelenmesi yönünde çaba gösterdiler ve seçim kurulunun 
yapısı gerilimleri uzun süre kristalize etti.
4 Kasım 2018'deki bu referandum, bağımsızlık yanlıları için güzel bir 
sürpriz oldu; çünkü kullanılan oyların yalnızca %56,7'si (%81,01 
katılımla) ile hayır kazanılırken, ayrılıkçıların bir kısmı ( Kanak ve 
Sömürülen İşçiler Sendikası) ve İşçi Partisi) oy kullanmama çağrısı 
yapmıştı. Sonuç, (yine) seçimler yoluyla bağımsızlığa ulaşma umudunu 
doğurdu; ayrıca 4 Ekim 2020 referandumunda katılım %86 idi... ve hayır 
oyu seçmenlerin %53,3'üne düştü; kazanması için yalnızca 10.000 oy eksikti.
Ancak 12 Aralık 2021'deki referandum için FLNKS sandık başına gitmeme 
çağrısında bulundu [1]ve sonuç hem hayır oyu hem de büyük bir 
çekimserlik için ezici bir zafer oldu. FLNKS, 21 Kasım'da Macron'dan bu 
istişareyi ertelemesini istemişti çünkü o sıralarda bölgede covid-19 
salgını şiddetlenmekteydi: vaka sayısı 11.871'deydi ve 276 ölüm 
çoğunlukla Okyanusya topluluklarındaydı (yarısından fazlası 
Kanak'taydı). geleneksel yas bir ay sürer). Macron bunu reddetti: 
Yeniden seçilmesi için kampanya yürütürken "Kaledonya sorununun 
çözümünü" kendi takdirine bırakmak istedi; Üstelik özel seçmen listesine 
yeni kaydolanların ağırlıklı olarak Kanak olması nedeniyle oylamanın 
ertelenmesi evet zaferine yol açabilirdi. Bağımsızlığa yüzde 96,5 
oranında hayır ve yüzde 56,1 oranında çekimser oyla bu referandum, 1984, 
1987 ve 1988 yıllarında yaşanan, ayrılıkçıların aktif ya da pasif boykot 
çağrısı yaptığı "olaylar" sırasında yaşananları hatırlattı.

20 Mayıs 2024. Nouméa'daki "Normandiya" sanayi bölgesi.
Her halükarda Matignon ve Nouméa anlaşmalarının Kanak için güzel bir 
tuzak oluşturduğunu söyleyebiliriz, çünkü daha önce güç dengesinin 
onların lehinde olmadığı kesin olsa da, bağımsızlık adına bu anlaşmaları 
imzalayarak nöbeti oynamak. liderler onlara bağımsızlık getirmedi. Ve 
eğer Matignon anlaşmaları 6 Kasım 1988'de Kuzey eyaletinde %80,99 ve 
Adalar eyaletinde %85,10 oranında onaylanırsa (Güney'deki %42,81'e 
kıyasla), çekimser kalma oranı sırasıyla %33,69 ve %53,51 idi. Dahası, 
Ouvéa'daki rehin alma olayının ardından tutuklanan aktivistler, bunların 
içeriğini öğrendiklerinde, serbest bırakılmayı reddederek protesto 
gösterisi yaptılar; ve 4 Mayıs 1989'da sözcülerinden Djubelly Wea, 
onları imzalayarak ihanet etmekle suçladığı için Tjibaou ve yardımcısı 
Yeiwéné ​​​​Yeiwéné'yi öldürdü.

İktidarı elinde bulunduran kişinin taahhüdüne saygı duymak asla kolay 
değildir. Ancak bağımsızlık liderleri ister bir yargı hatası yapsınlar 
ister Matignon ve Nouméa anlaşmalarının Kanak'ı sonsuza kadar 
koruyacağına inanarak saflık göstersinler, Kaledonya kurumlarına katılım 
onları metropolle bağı koparmak yerine güçlendirmeyi istemeye yöneltti. 
- ve aynı şekilde herhangi bir sosyalizmi teşvik etmek yerine kendimizi 
orada uygulanan "demokrasi" türüyle sınırlamak. Bu yetkililer, Fransız 
devletinin mali açıdan destekleyeceği ve uluslararası alanda koruyacağı 
Kanaky/Yeni Kaledonya'nın özerkliğini arıyor. Döneme ve partilerin 
pozisyonlarına göre Fransa ile "bağımsızlık-ortaklık", 
"bağımsızlık-ortaklık" ya da "karşılıklı bağımlılık"tan söz ediyorlar. 
Ve sömürgeciliğin kötülüklerini kapitalizminkinden çok daha fazla 
vurgulamak, yerleşik ekonomik ve toplumsal düzene itiraz etmeden, Kanak 
halkına karşı yapılan "tarihsel" adaletsizlik için yöneticilerinden 
tazminat istemelerine yol açıyor.

UC başkanı Daniel Goa, 26 Mayıs 2021'de Paris'te şu güvenceyi verdi: 
"Bağımsızlık ruhu içinde, egemenlik kimseden kopmayla 
birleştirilmeyecek. (...) Bu[geçiş]döneminde Kanaky/Yeni Kaledonya, tüm 
beceri ve kaynakların transferini garanti altına almak için karşılıklı 
bağımlılık anlaşmaları imzalayacak. Fransa isterse lider olabilir.»

Benzer şekilde, 2021 yazında Kaledonya hükümetinin liderliği ilk kez 
bağımsız bir Louis Mapou'nun (Palika figürü) eline geçtiğinde, genel 
politika beyanında şunları söyledi: "Bu (...) temeldir. Nouméa 
anlaşmasında Eyalet ve Yeni Kaledonya, ortak stratejik çıkarlarına en 
iyi şekilde hizmet etmek için konumlarını uzlaştırmalarına ve 
Pasifik'teki işbirliklerinin gelişip güçlenmesine olanak tanıyacak 
yolları ve araçları değerlendiriyor.»
Şu an için takımadalardaki durum esas olarak sömürge ilişkilerinin 
kalıcılığını yansıtıyor.

Vanina, 22 Haziran 2024

KUTU 4
1980'lerdeki "olaylar"

FLNKS, Lemoine projesini kınamak için 18 Kasım 1984'te yapılması 
planlanan bölgesel seçimlerin aktif boykot edilmesi çağrısında 
bulunurken, lideri Jean-Marie Tjibaou "sosyalist Kanak bağımsızlığı" 
(IKS) için "ulusal kurtuluş mücadelesini" destekledi. ). Bu, 
ayrılıkçıların zaten sadık milislere (2.000 ila 3.000 aşırı silahlı 
aşırı sağ kişi) sahip olduğu ve Fransız devletinin (önemli askeri 
güçler) düşman olarak konuşlandığı 1984-1988 "olaylarının" başlangıç 
​​noktasıdır. bölge).
Aktivistler aktif: barikatlar, belediye binalarının işgali, 
jandarmaların tecrit edilmesi, gösteriler... ve bölge seçimlerindeki %50 
çekimser oyların %80'i Kanak seçmenlerinden oluşuyor. 12 Ocak 1985'te 
olağanüstü hal ilan edildi ve sokağa çıkma yasağı getirildi. Ayın 
25'inde Tjibaou, Kanaky'nin bağımsızlığını ilan etti ve onu "geçici 
hükümet" olarak atadı. Ayın 27'sinde, Cumhuriyet'teki Kaledonya 
Mitingi'nin (ana sadık güç) lideri Jacques Lafleur, Yeni Kaledonya'nın 
"meşru müdafaa" durumunda olduğunu duyurdu... Yıl sonuna kadar bunlar 
yalnızca grev, yangındı. Gösteriler, ablukalar, plastikler, 
tutuklamalar, suikastlar; toplamda 90 Kanak öldü. Mart 1986'da Fransa'da 
sağ, parlamento seçimlerini kazandı ve Chirac-Mitterrand'ın "birlikte 
yaşaması" nedeniyle baskı yoğunlaştı.
24 Nisan 1988'de bölge seçimleri ve Fransa başkanlık seçimlerinin ilk 
turu yapılacaktı; bunların iki favorisi ikinci dönem için Mitterrand ve 
Chirac'tı. FLNKS, aktif boykot çağrısında bulundu ve konumunu duyurma 
görevini yerel komitelerine verdi. 22 Nisan'da, Alphonse Dianou (UC 
üyesi) liderliğindeki Ouvéa adasındaki aktivistler, bu talimatı 
uygulamak için jandarmadaki Fransız bayrağını Kanak bayrağıyla 
değiştirmeye karar verdiler; ancak eylem kötü gidiyor: bir jandarma 
onları görünce ateş ederek tepki veriyor, dört askerin öldüğü bir 
çatışma çıkıyor, ardından bağımsızlık eylemcileri bir mağaraya 
sığınmadan önce diğer 27 askeri rehin alıyor. 5 Mayıs'ta Mitterrand ona 
saldırı emrini imzaladı. "Victor Operasyonu"ydu: 350 jandarma, paraşütçü 
ve GIGN müdahale etti ve 19 Kanak vahşice idam edildi. Mitterrand 
yeniden seçildi. Yeni Başbakanı Michel Rocard'ı Tjibaou ile Lafleur 
arasındaki diyaloğu yeniden başlatmakla görevlendirdi ve 26 Haziran'da 
Matignon anlaşmalarını kabul ettiler.

Notlar
[1] oclibertaire.lautre.net'te şunu okuyun: "  Sosyalist Kanak'ın 
bağımsızlığı mücadelesinden güçlendirilmiş özerklik müzakerelerine 
kadar?» Şubat 2022'den itibaren Alternatif Akım'da  yayınlandı .

http://oclibertaire.lautre.net/spip.php?article4215
________________________________________
A - I n f o s Anartistlerce Hazirlanan, anartistlere yonelik,
anartistlerle ilgili cok-dilli haber servisi
Send news reports to A-infos-tr mailing list
A-infos-tr@ainfos.ca
Subscribe/Unsubscribe https://ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-tr
Archive http://ainfos.ca/tr