A-Infos (tr) sicilia libertaria: Rusya'ya karşı NATO'ya karşı (ca, de, en, it, pt)[makine çevirisi]

Savaş. Acı çeken ve protesto eden halklarla ---- Yıllardır, onlarca yıl deme, 
militarist sorunu mücadele stratejimizin merkezine yerleştirdiğimizi. Soğuk Savaş 
döneminden itibaren, Comiso füze üssünün inşasına karşı büyük seferberlik, 
Ortadoğu ve Basra Körfezi, Balkanlar, Irak, Afganistan, Afrika ve Akdeniz 
ülkelerindeki çatışmalara karşı taahhütler, MUOS inşasına karşı Sicilya'da, 
yalnızca militarizasyon ve savaş süreçlerini gerçekten engelleyebilecek veya 
önleyebilecek muhalefet cepheleri inşa etmeye değil, aynı zamanda Devletlerin 
savaş çağrısını, militarizmin çıkarları ve stratejilerindeki merkeziliğini de 
kınamaya çalıştık. Öte yandan, sürekli bir anti-militarist ve savaş karşıtı 
taahhüdün önemini tüm muhalif güçlere, hareketlere ve aynı zamanda nüfuslara 
sunmaya çalıştık.
Ne yazık ki bugünlerde meydanları dolduran, ağızlarını "barış" ve "savaşa hayır" 
sözleriyle dolduran aynı kişiler, ne kadar belirsiz bir şekilde reddedilirse 
reddedilsinler, bu konular tamamen göz ardı edildi, küçümsendi, ilke 
bildirilerine havale edildi, ve çoğu zaman bunlar bile değil.
Bu nedenle, şu anda Ukrayna tiyatrosunun çatışmalar, bombalamalar, her çatışmanın 
beraberinde getirdiği vahşetlerle kana bulandığını gören, son derece zayıf, her 
şeyi kapsayan bilgilerle bir kez daha şaşkına dönen bu onbeşinci askeri tırmanışa 
geliyoruz, İtalya'nın sürekli yeniden silahlanmasına karşı hiçbir şey söylememiş 
veya yapmamış hükümet yanlısı pasifistlerin yanı sıra, kafa karışıklığı, uyumsuz 
insani ve politik öznelliklerin karışımı ile karakterize edilen bazı oturma 
eylemlerine harcayacak ucuz bir duygudan daha uygun stratejiler olmadan, askeri 
harcamalardaki aşırı artışa, topraklarımızın askerileştirilmesini güçlendirme 
süreçlerine karşı ve şu anda "barışı" yeniden sağlamak için NATO müdahalesi 
çağrısında bulunanlara karşı.
Bu gecikmeler ve kibirli ilgisizliğin bu tutumlarının sorumlulukları, bugün 
sadece buna ve tüm savaşlara karşı gerçek bir muhalefetin inşasına zarar verebilir.
Diplomasinin başarısızlığı kaçınılmaz bir sonuçtu. Ne de olsa barış görüşmeleri 
için elçiler gönderirken sürekli silahlanan devletlerin yürüttüğü diplomasi, saf 
bir sinizmin tezahürüdür. Ve son yıllarda Avrupa bir mayın tarlası haline geldi, 
giderek daha fazla silahlı, giderek daha tehditkar, kendi ordusuyla yeni bir 
büyük güç olmaya daha istekli. Bu devam eden silahlanma yarışının sonucu ne 
olabilir? Yoksulluğun artması, özellikle Güney ve Doğu'nun daha zayıf 
toplumlarında sosyal hizmetlerde kesintiler ve çeşitli sınırlarda vahşi göçmen 
avı doğrudan etkiler olsaydı, savaş ağalarını kesinlikle memnun edemezdi. 
Neredeyse tamamı NATO'ya bağlı olan Avrupa devletleri, Doğu'daki muadilleri gibi,

Ve "eski" Avrupa'nın kalbinde bir savaş patlak verdiği için alarma geçenler ne 
kadar acı çekiyor. Sanki Yugoslavya tiyatrosu eski Avrupa'nın kalbi değilmiş 
gibi, sadece 21 yıl önce, 1999'da ayrılıklar patlak verdiğinde ve İtalya'nın 
öncülüğünde NATO (D'Alema hükümeti) binlerce bombalamayla müdahale etti ve terk 
etti. ölüler ve molozlar, yaralar ve etnik nefretler ve bugün hala gizli olan bir 
savaş iklimi. Frontex'in, dolayısıyla AB'nin, Avrupa topraklarına veya vekaleten 
Türkiye, Libya, Yunanistan, Fas sınır bölgelerinde karaya çıkmaya çalışan 
göçmenlere karşı her gün Akdeniz kıyılarında savaşması sanki savaş değilmiş gibi, 
avcılık, diğer savaşlardan, diktatörlük rejimlerinden kaçan binlerce insanın 
toplama kamplarında tutuklanması, ülkelerine geri gönderilmesi ve tecrit edilmesi,
Savaş değilmiş gibi, kaynakları en acil sağlık maliyetlerinden, eğitimden, 
ulaşımdan çıkaran askeri harcamalardaki sürekli artış (İtalya'da 2021'e kıyasla 
1.352 milyon avroluk artış sayesinde şu anda günde 70 milyon avronun üzerinde), 
iş güvenliği, istihdam, Güney'in yozlaşması: Bunlar, nüfusun koşullarını 
iyileştirmek için savaşılması gereken "düşmanlar" olmalıdır. Ancak hükümetlerin 
yönelimi giderek artan bir şekilde sanayiye ve silah ticaretine, petrol 
şirketlerine askeri desteğe, dış politikaların gerçek karar alma merkezlerine 
(ENI'nin rolüne bakınız), ayrılmaz bir iki terimli bağlantıya dayalı GSYİH 
büyümesini hedeflemektir. enerji sorusu ve askeri soru.
Gerçekte, başka yollarla siyaset yapmanın bir yolu olarak savaşı sürdürmek için 
askeri ittifaklar vardır; ve er ya da geç savaş yaparlar, belki de ilgisizlikten 
gizlenirler, çünkü savaş Sahra Altı ya da Doğu Afrika'da olduğu gibi binlerce 
kilometre ötede gerçekleşir ve er ya da geç "uygar" Avrupa'da da patlak verir. 
Haçlı seferlerinin, savaşların, soykırımların, sömürgeciliklerin ürettiği bir 
"medeniyet", Avrupa medeniyeti ve bu DNA bugünün devletlerinde yaşamaya devam ediyor.

Ukrayna sorusu, tüm bunların sadece üzücü bir teyidi. Gerçek rakipler, Rusya ve 
ABD, ikisi de savaşta oksijen arıyor. Putin'in polis rejiminin boş yere 
durdurmaya çalıştığı protestoların ve hoşnutsuzluğun habercisi olan çok güçlü bir 
ekonomik krizin zorluklarını aşması; uydu-müttefik devletleri direniş krizinde ve 
güçlü itaatsizlik hareketlerinin sancıları içinde (Belarus 2020, Kazakistan Ocak 
2021) güçlü devlet baskısının zorlukla eğildiği; aynı zamanda savaşı bir kitle 
oyalama silahı olarak, nüfusun milliyetçi aşısı olarak kullanmaya çalışıyor, bu 
giderek daha az işe yarıyor gibi görünse bile. Ancak, Berlin duvarının 
yıkılmasından bu yana sürekli olarak doğuya yayılan NATO'nun kuşatma politikası, 
eski Varşova Paktı'nın hemen hemen tüm devletlerini bünyesine katarak,
Öte yandan, destekte keskin bir düşüşle mücadele eden Biden, Afganistan'dan kaçış 
ve ülkenin Taliban'a dönüşü ile düzeltilen yetersiz rakam, askeri çatışma 
çıtasını yükselterek sandıklarda geri dönmeye çalışıyor, kışkırtıyor. "düşman", 
Onu kışkırtmak, acı içinde verilen bir NATO'yu güçlendirmek. Ukrayna bu 
stratejinin laboratuvarıydı: ABD onu silahlandırdı, parayla topladı (yalnızca 
Ocak ayında bir milyar dolar), liberalist özelleştirme ve gerilimi düşürme 
politikalarına rehberlik ederek, onu giderek daha fazla kaygan zemine itti.
Her zaman, Amerikan efendisinin itaatkar bir köpeği ya da çıkarlarını yönetmeyi 
amaçlayan emperyalist bir özne arasında kararsız bir Avrupa ile, tarafların her 
birinin ekonomik ve politik egemenliğini güçlendirmek için emperyalistler arası 
ve kapitalistler arası savaş her zaman olağandır. doğu bölgeleri. Gaz boru 
hatları üzerindeki çatışma da bunu doğruluyor; Musluklarımızda akan gazın 
arkasından, bir dünya askeri devinin enerji kaynaklarına bağımlılık olduğu sürece 
daha da kötüleşebilecek bir savaşın çizgileri geçiyor.
Olanların tüm işaretleri oradaydı: Rus girişimi, NATO'nun doğu cephesinin 
Romanya'daki devasa üsler, silahlar, ordular, Letonya'da Lago Patria (Napoli) 
karargahı tarafından yönetilen askeri manevralar ile sürekli olarak 
güçlendirilmesiyle dengelendi. Polonya'daki birliklerin yer değiştirmesi ve 
Karadeniz'deki deniz araçlarıyla NATO'daki stratejik öneme sahip ikinci ülke.

PD ve 5 Stars liderliğindeki en son hükümetleri ve bakanlıkları ile İtalya'nın 
oynadığı rol çok açıklayıcıydı ve öyledir: İtalya artık NATO'nun basit bir eki 
olarak görülemez, ancak kendi askeri liderliğine, her iki durumda da kendi 
maceracı stratejisine sahiptir. Afrika ve Doğu ülkelerinde. Vicenza, Aviano ve 
tüm Sicilya'nın üsleri doğrudan ilgili ve hiperaktif; Letonya'da (NATO "Baltık 
Muhafızı" görevi), Romanya'da 4 Typhon avcı uçağı ("Air Black Storm" görevi) ile 
mevcut ve şu anda Eurofighter 2000 önleme avcı uçaklarıyla 8'e çıkıyor, 
Karadeniz'de FREMM ile fırkateyn "Morgattini", "Viareggio" mayın tarama gemisi ve 
F-35'leri ile Cavour uçak gemisi. 78 milyon avro tahsisli yetkili bir dağıtım, 
hala diğer birliklerin yer değiştirmesini görüyor (3. 400 asker) sıcak bölgede ve 
sadece Doğu Avrupa'da değil, Güneydoğu'da da (Arnavutluk, Kuzey Makedonya, 
Karadağ, Yunanistan, Türkiye) varlığın istikrara kavuşturulması. İtalyan 
politikası, aslında savaşa yol açan tırmanıştan sorumlu bir savaş çığırtkanlığı 
politikasıdır; ve Ukrayna'yı daha fazla silahlandırmaya yönelik seçimler, 
ülkemizi AB'deki diğerleri gibi artık onarılamayacak kadar yayılma riski olan bir 
çatışmanın dolaylı aktörleri olmaktan çıkarıyor. Ve Biden ve Putin'in Üçüncü 
Dünya Savaşı veya nükleer sistemin aktivasyonu hakkında konuşmaya başlaması 
tesadüf değil. Bulunduğumuz noktada artık hiçbir şeye şaşırmamalıyız. İtalyan 
politikası, aslında savaşa yol açan tırmanıştan sorumlu bir savaş çığırtkanlığı 
politikasıdır; ve Ukrayna'yı daha fazla silahlandırmaya yönelik seçimler, 
ülkemizi AB'deki diğerleri gibi artık onarılamayacak kadar yayılma riski olan bir 
çatışmanın dolaylı aktörleri olmaktan çıkarıyor. Ve Biden ve Putin'in Üçüncü 
Dünya Savaşı veya nükleer sistemin aktivasyonu hakkında konuşmaya başlaması 
tesadüf değil. Bulunduğumuz noktada artık hiçbir şeye şaşırmamalıyız. İtalyan 
politikası, aslında savaşa yol açan tırmanıştan sorumlu bir savaş çığırtkanlığı 
politikasıdır; ve Ukrayna'yı daha fazla silahlandırmaya yönelik seçimler, 
ülkemizi AB'deki diğerleri gibi artık onarılamayacak kadar yayılma riski olan bir 
çatışmanın dolaylı aktörleri olmaktan çıkarıyor. Ve Biden ve Putin'in Üçüncü 
Dünya Savaşı veya nükleer sistemin aktivasyonu hakkında konuşmaya başlaması 
tesadüf değil. Bulunduğumuz noktada artık hiçbir şeye şaşırmamalıyız. Ve Biden ve 
Putin'in Üçüncü Dünya Savaşı veya nükleer sistemin aktivasyonu hakkında konuşmaya 
başlaması tesadüf değil. Bulunduğumuz noktada artık hiçbir şeye şaşırmamalıyız. 
Ve Biden ve Putin'in Üçüncü Dünya Savaşı veya nükleer sistemin aktivasyonu 
hakkında konuşmaya başlaması tesadüf değil. Bulunduğumuz noktada artık hiçbir 
şeye şaşırmamalıyız.
Bu arada, ekonomik kriz ve pandemiye bağlı kısıtlamalar tarafından hala 
bükülürken, üç renkli militarist maceracılığın maliyetlerinin ödendiği bu 
politikanın bedelini halk ödüyor. Bu seçimlerin en son sonucu, kömür 
santrallerinin geri dönüşü (yeşil dönüşüm karşısında) ve çok sayıda satın alma 
ile başa çıkmaya çalıştığımız enerji ve temel ihtiyaç fiyatlarındaki artış ile 
temsil edilmektedir. Rusya yerine daha pahalı ABD sıvılaştırılmış gazı 
(Pentagon'un hedeflerinden biri).
Ama küçümsenmemeli, hatta baskıya dayalı demokratik rejimin bir başka eylemi 
olarak, savaş nedeniyle tüm yıl boyunca olağanüstü hal ilan edilmesi de 
belirtilmelidir. Partilerin ve patronların oybirliğiyle vardıkları fikir 
birliğine ve ülkeyi yönetmenin bir yolu olarak aciliyete dayanan, en temel 
hakları atlayıp çiğneyen üç renkli ejderha gücünün aldığı yol hakkında çok şey 
söyleyen bir eylem.

Rusya'nın, ABD'nin, AB'nin, Ukrayna halkının çıkarlarının kimsenin umurunda 
olmadığı gün ışığı gibi ortada; ağızlarını ne kadar sahte dindarlıkla 
doldururlarsa, bu çok kirli operasyonun ekonomik ve hegemonik çıkarları o kadar 
ortaya çıkıyor. Ukrayna halkı zaten yoksulluk, kitlesel göç, düşük ücretler, 
enflasyon, çökmekte olan sağlık hizmetleri, Donbass'ta 8 yıllık kardeşlik savaşı, 
yolsuzluk ve şiddet ile boğuşuyordu; oligarşileri ve Batı finansını güçlendiren 
liberal muamelenin sonuçlarına katlandı: ama kimse ona yardım etmek için harekete 
geçmedi, hiç kimse yaralarını hafifletmek için meblağlar tahsis etmedi. 
Huzursuzluk ve ödeneklerin tamamı yeniden silahlanma ve kas gücüyle ilgiliydi ve 
diplomatik masalarda gösterilecek ve bu da Ukrayna'yı savaşa sürükledi.
Şimdi, Putin'in suçu düşmanlara atarak ve yeni stratejik ittifakları kışkırtarak 
Rus halkına yüklemeye hazır olduğu yaptırımlar başlatılıyor (bkz. Çin): Güneşin 
altında yeni bir şey yok, tarih sadece kendini tekrar ediyor. Üstelik, İtalya'da 
olduğu gibi, nüfusun bedelini ödediği tamamen öngörülebilir bir bumerang etkisine 
(un ve gaz eksikliği, turizm krizi vb.) göre pahalı yaşam üzerinde yankıları olan 
yaptırımlar.
Savaşlar her zaman halklar tarafından ödenir, ancak her zaman onları ne yapan ne 
de acı çeken devlet adamları ve generaller tarafından karar verilir. Bu nedenle 
devletler, barış ve halklar için gerçek tehdittir. Bu nedenle ordular ve savaşlar 
boykot edilmelidir ve bu her zaman yapılmalıdır, her şeyden önce sirenlerin ıslık 
çalmadığı ve bomba fıçılarının duyulmadığı zamanlarda bile. Bu nedenle silah 
sanayileri, ölüm fabrikaları derhal kapatılmalı ve toprakların ve halkların 
ihtiyaçlarına uygun tesislere dönüştürülmelidir. Bir halkın kendi kaderini tayin 
hakkı hiçbir zaman bir savaştan doğmadı, sadece kendi isyan etme, ayaklanma ve 
devrimci bir kurtuluş hareketi kurma yeteneğinden kaynaklandı.
Halklarla tam dayanışmamızı yineliyoruz ve emperyalistler arası bir çatışma 
tarafından ezilen Ukrayna halkına ve protesto eden ve bastırılan tüm halklara 
yakın hissediyoruz; ama ne devletlere, ne Rusya'ya, ne NATO'ya, ne de Ukrayna 
devletine. Savaşlar, ancak silahlanmanın kaldırılmasını dayatarak ve hükümetleri 
kendi kaderlerine karar verme olanağından yoksun bırakarak nüfusları durdurabilir.
Kendimize gelince, onlarca yıldır bize dayatılan askeri yapılara karşı 
yaşadığımız yerde savaşmaya devam edeceğiz. Herkes üzerine düşeni yaparsa dünya 
daha güvenli olur.

https://www.sicilialibertaria.it/2022/03/08/contro-la-russia-contro-la-nato/
________________________________________
A - I n f o s Anartistlerce Hazirlanan, anartistlere yonelik,
anartistlerle ilgili cok-dilli haber servisi
Send news reports to A-infos-tr mailing list
A-infos-tr@ainfos.ca
Subscribe/Unsubscribe https://ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-tr
Archive http://ainfos.ca/tr