A-Infos (nl) Organise #58 - Vrede? Welke vrede? (en)

[Rob@ainfos.ca, Visser@ainfos.ca, rvisser@antenna.nl]

 ___________________________________________________
   A - I N F O S   N E W S  S E R V I C E
            http://www.ainfos.ca/
        http://ainfos.ca/index24.html
-________________________________________________

De recente moord op de katholieke postbode Daniel McColgan, in
noord Belfast, leidde tot een van de zeldzame momenten in de
geschiedenis van Noord Ierland - een publiek vertoon van solidariteit
tegen de paramilitaire opdringerigheid, gewoonlijk fataal, in de levens
van gewone mensen hier. De grootschalige protesten die tienduizenden
op de straten van Belfast, Derry en Newry brachten zijn een duidelijk
signaal naar de paramilitairen dat het genoeg geweest is, en dat wat de
overgrote meerderheid van de mensen nu wenst vrede is - een vrede
waarin de maatschappij hier kan hopen de niveaus van 'normaliteit' te
bereiken die schijnen te bestaan in maatschappijen elders.
Daniel McColgan was iemand in een uniform die zijn werk deed, maar
hij was ook een katholiek die zijn werk deed in Rathcoole, een
protestants bolwerk, en om deze reden werd hij neergeschoten. Dat de
meeste mensen iedere dag met postbodes in contact komen (een van
de weinige vreemden waarvoor we in onze geatomiseerde
maatschappij bereid zijn de deur te openen) hielp misschien bij het
aangeven van het verschil tussen zijn dood en de talrijke aantallen
andere sectarische moorden die gedurende de laatste 30 jaren hebben
plaatsgevonden. Misschien dachten we allemaal dat we hem goed
kenden. Misschien was zijn dood, die onderdeel was van een serie van
aanslagen op andere leden van de arbeidersklasse wiens werk het was
om de gemeenschap te dienen (medewerkers van ambulances en het
openbaar vervoer zijn ook aangevallen), genoeg om de mensen hier
voorbij hun al hoge krachten van uithoudingsvermogen te duwen. Maar
het feit dat duizenden katholieken en protestanten woedend genoeg
waren om samen te komen en hun woede publiekelijk te uiten is een
positief teken, en geeft hoop voor de toekomst - maar het is alleen de
eerste stap.
Iedereen wil vrede in Noord Ierland, maar wat voor soort vrede wil
iedereen? Politici in Stormont willen, op de dag in de week dat ze het
nodig vinden elkaar te ontmoeten, ook vrede. Echter, hun idee van
vrede is de vrede die de lange termijn economische en politieke
belangen van Groot Brittanië, en haar bevelhebber, de VS, mogelijk
maken. Voor hen vertegenwoordigt vrede de mogelijkheid Noord Ierland
open te stellen voor multinationale investeringen, en de daarbij horende
derde wereld vorm van uitbuiting van onze arbeidskracht. Stormont zelf
zal niet leiden tot het einde van het soort van sectarisme dat uitliep op
de dood van Daniel McColgan. Het heeft, en zal, slechts de sectarische
verdeling die het dominante kenmerk in het sociale landschap van het
noorden is, institutionaliseren.
Op dit moment is Noord Belfast testament van de blijvende haat die het
zogenaamde 'vredesproces' zou hebben moeten uitdrijven. De recente
opleving van geweld daar wordt door velen gezien als een
anachronisme, een tik in het normalisatieproces. Echter, deze mening
negeert de realiteit dat noord Belfast gedurende tientallen jaren een van
de meest verarmde en verwaarloosde gebieden van Ierland, noord en
zuid, is geweest, een hete plaat voor de recruterende agenten van het
de republikeinen en de loyalisten. Terwijl de UDA (Ulster Defence
Association) zich niet langer houdt aan de wapenstilstand, en terwijl hun
politieke vleugel, de UDP (Ulster Democratic Party) recentelijk is
ontbonden, staat er meer op het spel in deze bijzondere enclave van
Belfast (117 aanvallen met pijpbommen op katholieke huizen in 2001)
waar het geweld dat wordt gebruikt door de UDA enz., wordt
tegengegaan door de minder georganiseerde krachten van streng
republikeinse jeugd.

Sinn Fein en co hebben te veel te verliezen door toe te bijten, en te
worden weggetrokken uit het vredesproces, waarbij recentelijk Gerry
Adams, voormalig 'socialist', feestelijk werd onthaald door de WEF in
New York, in plaats van een herdenking van Bloody Sunday in Derry bij
te wonen. Iets soortgelijks geldt voor andere bekende politici zoals Nigel
Dodds van de DUP, die te bang zijn mogelijke stemmen te verliezen in
een twistziek Belfast dat bij de volgende verkiezing republikeins zou
kunnen worden. De UDA, die McColgan's moord uitvoerde, heeft drugs
en dus drugsgeld nodig om toekomstige 'militaire' operaties te
financieren. Het is voor hen nodig door te gaan met het aanwakkeren
van de angst voor katholieke penetratie in protestantse gebieden om
meer haat te maximaliseren, die ze vervolgens voor hun eigen doelen
kunnen kanaliseren.
Wat heeft de toekomst Noord Ierland dus te bieden? De haviken in de
UDA zullen doorgaan met hun campagne van intimidatie en geweld om
het 'vredesproces', waarvan ze menen dat het hen te weinig te bieden
heeft, te destabiliseren en te hopen dat de IRA een fout maakt bij de
demilitarisering - een vooruitzicht dat onwaarschijnlijk is, gegeven het
financieel gewin dat kapitalisten van voortgezette vrede kunnen
verwachten. Als kleine ondernemers is de UDA schuldig aan een
aantoonbare naiviteit als ze denken dat wat ze doen het tij kan keren.
Dat gezegd hebbende zijn ze misschien tevreden met de ghettoisering
van verschillende arme loyalistische gebieden waarin ze hun zaken
kunnen doen en, zoals hun tegendelen in de IRA, afstand te doen van,
als ze dat niet al hebben gedaan, hun versie van het schijnconcept van
'nationale bevrijding', dat net zo ongeloofwaardig is als het idee van
nationale economische onafhankelijkheid, gegeven de aard van de
wereld van nu.
Dus moeten de demonstraties tegen de moord op Daniel McColgan,
hoe positief ze ook waren, worden gevolgd door de groei van een
cultuur van verzet die de gemeenschappen hier herenigt, maar deze
keer herenigd in de dagelijkse overlevingsstrijd onder het kapitalisme,
verenigd in hun realisatie dat ze niet langer kunnen worden
gemanipuleerd als twee rivaliserende delen van de uitgebuite arbeiders,
verdeeld door religie en nationalisme, en onderbouwd door een valse
culturele identificatie van wat uitmaakt of iets of iemand brits, of iets of
iemand iers is. Het is aan anarchisten om zich in te zetten in dit proces,
om de basis voor klassenstrijd te bouwen, en de kapitalistische
wurggreep te vernietigen.
De Anarchistische Federatie Ierland werd in de herfst van 2001 in
Ierland opgericht. Sindsdien is de AFI actief betrokken geweest bij anti-
oorlogs-, pro-keuze- en anti-Sellafield activisme. We doen ook mee aan
de serie van bijeenkomsten aan de basis, waarvan het doel is het
opbouwen van een brede libertaire beweging in Ierland. We hebben al
contacten met anarchisten in Dundalk, Derry, Belfast, Dublin, Sligo,
Kildare en Cork en hebben leden zowel ten noorden als ten zuiden van
de grens. Om meer te vinden over de Anarchistische Federatie Ierland
kun je ons emailen naar ireaf@yahoo.ie - of ga naar onze website op
www.afireland@cjb.net


*******
                       *******
       ****** The A-Infos News Service ******
      News about and of interest to anarchists
                      ******
  COMMANDS: lists@ainfos.ca
  REPLIES: a-infos-d@ainfos.ca
  HELP: a-infos-org@ainfos.ca
  WWW: http://www.ainfos.ca/
  INFO: http://www.ainfos.ca/org

-To receive a-infos in one language only mail lists@ainfos.ca the message:
                unsubscribe a-infos
                subscribe a-infos-X
 where X = en, ca, de, fr, etc. (i.e. the language code)