A-Infos (tr) anarkismo.net: Barisimiz var mi? Havana'dan Kolombiya'ya giden yoldaki zorluklar by José Antonio Gutiérrez D. (ca, en))

Üç yil süren müzakerelerden sonra Küba'nin Havana sehrinde, Juan Manuel Santos hükumetiyle 
FARC-EP arasinda bir baris anlasmasi imzalanirken, ELN ile olan süreç çikmaza girmis ve 
EPL ile olan ise siyasetin gündeminde bile degil. Müzakerelerin iflas etmesinden korkan 
öngörüler bosa çikarildi. Bu anlasma, bir mücadele devrini kapatarak yeni senaryolari ve 
yeni olasiliklari açacak. Bu isyanci hareketin silah birakma karari, geri dönüssüz 
gözüküyor ve hareket, ne olursa olsun, "tekrar sivil hayata katilmak" denilen yolda devam 
edecek. Bu anlasma yapisal degisiklikler getirmeyecek olmasina ragmen, kirsal nüfus için 
kayda deger iyilesmeler sunuyor.

Barisimiz var mi? Havana'dan Kolombiya'ya giden yoldaki zorluklar

Üç yil süren müzakerelerden sonra Küba'nin Havana sehrinde, Juan Manuel Santos hükumetiyle 
FARC-EP arasinda bir baris anlasmasi imzalanirken, ELN ile olan süreç çikmaza girmis ve 
EPL ile olan ise siyasetin gündeminde bile degil. Müzakerelerin iflas etmesinden korkan 
öngörüler bosa çikarildi. Bu anlasma, bir mücadele devrini kapatarak yeni senaryolari ve 
yeni olasiliklari açacak. Bu isyanci hareketin silah birakma karari, geri dönüssüz 
gözüküyor ve hareket, ne olursa olsun, "tekrar sivil hayata katilmak" denilen yolda devam 
edecek. Bu anlasma yapisal degisiklikler getirmeyecek olmasina ragmen, kirsal nüfus için 
kayda deger iyilesmeler sunuyor. Toplam nüfusun %34'ü gibi önemli bir bölümünü olusturdugu 
halde görünmezlestirilmis olan kirsal nüfus, toplumsal harekete, önümüzdeki süreçte 
yapilmasi gereken büyük görevleri ifade etme firsati sunuyor. Bunlarin hiçbiri kesin 
degil. Her sey toplumsal hareketin netligine ve örgütleme ve mobilizasyon kapasitesine bagli.

Anlasma, Kongrede onaylanmayi ve Eylül sonunda Kolombiya'da yapilacak olan nihai 
imzalanmayi bekliyor. 19 Eylül'de anlasmanin onaylanacagi FARC-EP'nin onuncu kongresinde 
büyük bir sürpriz beklenmiyor. Anlasmalarin halkin onayina sunulacagi referandum için 
üzerinde anlasilan tarih 2 Ekim. Referandumda anlasmalarin onaylanmasi için 4.5 milyon 
"evet" oyu almasi gerekiyor ve bu yüzden, devlet ve FARC-EP[1]arasindaki topyekun savasa 
geri dönüse çikan kapilari tamamen kapatmak için, halki harekete geçirmek çok önemli. 
"Hayir" kampanyasi yürüten gericilerin söylemsel yoksulluguna ragmen, bunlarin henüz 
Uribizm'in[2]otoriter etkisinden siyrilmamis olan kentsel kesimlerdeki cazibesini 
küçümsemek ahmaklik olur. Yine de en büyük zorluk, bu referandumun onaylanmasi için 
gereken hedefe ulasmak.

Tarihi, ama...

Bu anlasma tarihi bir olay olsa da, bütün süreç boyunca ve hatta son imzalanma asamasi 
duyuruldugunda bile yarattigi ilginin azligi saskinlik yaratmaya devam ediyor. Kutlama 
için nedenler yok degil ama ortada bir kutlama havasi yok. Örnegin Kuzey Irlanda'da ya da 
El Salvador'da oldugu gibi, diger baris süreçlerine eslik eden genel parti bir havasi 
olmadi, hatta 1990'larda M-19, EPL, MAQL ve PRT ile olan baris sürecinde hissedilen, 
demokratiklestirici coskunun yakinina bile yaklasilmadi. Üzülerek itiraf etmek gerekir ki, 
düzenin simdiye kadar isyancilara karsi yürüttügü medya savasinin büyük ölçüde zehirleyici 
etkisi oldugunu ve isyancilari nüfusun, hala Kolombiya'daki bütün kötülüklerden onlarin 
sorumlu oldugunu düsünen, büyük bir kesiminden soyutladigini gösterir sekilde, barisin 
imzalandigi bir dönemde, en azindan kent merkezinde, FARC-EP karsiti eylemlere daha fazla 
ilgi var.

Referanduma giderken "evet" çagrisi yapanlarin çogu, ilimli bir "savas daha kötü" tavri ya 
da buruk bir "aci reçeteyi uygulamak zorundayiz" tavri gösteriyor. "Evet" çagrisi yapan 
diger sesler, Alvaro Uribe hükümetinin tetikledigi 2008 Subat mobilizasyonlarinin dogal 
bir sonucu olarak, anlasmanin içerigini desteklemekten çok, sadece son bir öldürücü darbe 
olarak, FARC-EP'nin ortadan kalkmasi ve silahsizlanmasi[3]için yapiyorlar. Çogu kisi bir 
"hayir" galibiyetinin gerçekten felaket olacagini algiliyor olsa da, çok az kesim -tahmin 
edilebilecegi gibi Sol- anlasmanin içerigini net bir sekilde destekleyerek oy çagrisi 
yapiyor. Bu, onaylamayacagimiz, ama degistirmek için anlamamiz gereken bir gerçek.

Zor kurulan iliski

Birçok faktör bu olguyu açiklayabilir gibi görünüyor. Her seyden önce, Kolombiya nüfusunun 
çogu, bu baris sürecini uzak bir ülkede, ayni derecede uzak ve bu kentsel çogunluk için 
bilinmez, kirsal bir dünyanin patikalarinda sonlandirilan bir çatismayi çözen bir olay 
olarak algiliyor. Ayrica medyanin, baris süreci boyunca isyancilara karsi sürekli 
saldirilariyla, süreci hiç de kolaylastirmadigini eklemek gerekir. Yavas ilerleyen, sözde 
baris pedagojisi çalismasinin da pek faydasi olmadi. Havana'daki anlasmanin içerigini 
popülerlestirmek ya da içerigin tartisilmasi için hükumetin bir gayreti olmadi, oldugunda 
da çok zayifti. Isyancilara gelince, baris sürecine "halki katilimini" saglama gayretleri 
kendi geleneksel etki alanlarinin ya da çatismanin politik çözümünü zaten öteden beri 
savunan politik kesimlerin ötesine geçemedi ya da nasil geçecegini bilemedi.

Bu baris süreci, Bogota'nin uzak gecekondularinda yasayan bir trans için ne ifade ediyor? 
Baris, bölgenin merkez sehrinde göç etmis, yerli kadin için ne anlama geliyor? Taseron 
isçileri ve geçici isçiler için ne anlama geliyor? Issizlik kosullarinda hayatta kalmaya 
çalisan binlerce insan için ne anlama geliyor? Yoksulluktan madde bagimliligina sürüklenen 
insanlar için? Solun referandum kampanyasinda yaptigi gibi, insanlara "baris sizinle" 
hatirlatmasini yapmak zorunda kalinmasi, siradan vatandasin barisla iliskisinin açikça 
ortada olmadigini, baris sürecini kendinden kopuk gördügünü açikça ortaya koyuyor.

Ne kadercilik, ne zafer gösterisi mevcut güç dengesinde bir anlasma mümkün

Müzakereler yoluyla sosyalizmin elde edilemeyecegi biliniyordu. Çatismaya yol açan yapisal 
nedenleri asmaya yardimci olacak bazi temel reform arayislari oldu ama bu anlasma, 
müzakerelerle iliskili toplumsal kesimlerin amaçladigi toplumsal adaletle barisik degil. 
Baris yok çünkü ELN ve EPL'nin yani sira anlasma sonrasi olusabilecek muhalif gruplar ile 
çatisma hali devam ediyor, çünkü ülke çapinda para-militarizm sürüyor, hala, siyasi 
muhalefeti ve toplumsal eylemleri suçlu ilan eden baskici yapi hala yerinde duruyor, çünkü 
açlikla ve önlenebilen hastaliklarla öldüren yapisal siddet, durmaksizin devam ediyor - 
toplumsal adalet yok. Ama bu demek degildir ki anlasma nemli bir adim degil ya da süreç 
boyunca kullanilan deyimle "orta derecede bir iyimserlige" yer yok. Ne solun "ihanet" diye 
bagirmasina, ne de sanrisal zafer gösterilerine yer olmamali. Anlasma neyse odur: 
FARC-EP'nin mevcut güç dengelerinde imzaya varabildigi, açikça mevcut iktidar blokunun 
lehine olan her sey.

Tarihin yargisi, anlasmayi yapan bilesenlere karsi acimasiz olabilir[4]. Anlasma varilan 
seylere bir göz atmak bile, toplaminda, hükumetin zaten önceden uyum sagladigi anayasal 
zorunluluklara uymak zorundadir demeye gelen ve bununla birlikte mevcut siyasal sistemin 
dönüsümünü degil, genislemesini içeren[5]anlasmalari elde edebilmek için gerçekte bu kadar 
çok kan dökülmesi gerekiyor muydu sorusunu akla getiriyor. Kisa bir dönem, kirsal 
kesimlerin modernlestirilmesiyle ilgili önemli adimlar atildi, ancak Marquetalia 
gerillalarinin toprak programi ya da FARC isyanina onlarca yil boyunca ilham veren minimum 
programi bir özlem olarak kaldi: Topragin az sayida elde toplanmasi sorunu fazlasiyla 
canli. Bu sorun, Tarimsal, Ekonomik ve Sosyal Kalkinmada Öncelikli Bölgeler (Zidres) 
araciligiyla tesvikler alacak olan tarim endüstrisiyle birlikte daha da karmasiklasti. 
Belki de bu süreçte daha fazla dönüstürücü potansiyeli olan bir anlasma yapilabilir ve 
daha fazla toplumsal cosku yaratilabilirdi. Belki.

Barisi saglayan... Santos?

Hükumet modele dokunmayacagina söz verdi ve oligarsiye verdigi bu sözü tuttu. ELN'nin 5 
Agustos tarihli bildirisinde belirtilen, Havana anlasmasi hakkindaki görüsü kayda deger: 
ülkenin gerçekligini degistirmiyor ve "siddetin, mahrumiyetin, esitsizligin, 
adaletsizligin ve yagmanin alçak rejimine hiç dokunmadan" birakiyor[6]. FARC-EP 1. 
Cephenin karsit görüslü bir kesimi, süreçle ilgili bir bildirisinde anlasmaya dair benzer 
ifadeler kullaniyor[7]. Ancak anlasmaya varilan maddeler asiri sert yargilanmamali: 
toplumsal adaletle birlikte baris arzusunu gerçekten yansitan farkli bir senaryoyu ya da 
anlasmayi elde etmek, dogal olarak, sadece FARC-EP'ye bagli olan bir sey degil. Gündemdeki 
bazi maddelerin dönüstürücü potansiyelini ve isyancilarin her bir maddede sundugu politik 
önerileri gelistirmek için bu dönüsümleri destekleyen genis bir toplumsal mobilizasyon 
gerekirdi. Ancak, bu baris süreciyle 2008-2013 arasinda yükselen toplumsal protesto 
dalgasi arasinda büyük bir ortaklik yaratma olasiligi gerçeklesmedi. Hükumet, mevki verme, 
bölme ve parçalama yoluyla bu dalgayi durdururken ayni zamanda baris sürecini nüfusun 
günlük yasamindan tecrit etmeyi basardi. 2013 çiftçi grevi, bu tartismayi özgür birakan, 
Havana'da tartisilan konularla ülkenin günlük gerçekligi arasinda muazzam bir toplumsal 
sempati yaratan kilit bir andi, toplumsal kesimlerin iktidar blokuyla açikça çelistigi, 
kir ve kent arasinda bir köprü yaratan bir an.

Grev sonrasinda hükumetin sözlesmeyi ihlaliyle karsilasan toplumsal mobilizasyonun sokakta 
engellenmesi, ki bazi kesimler bunu "talihsizlik" olarak degerlendirdi, Santos'un 
"istiktrarini" bozarak baris sürecini zayiflatir (ve Uribizmi güçlendirir) sasirtici 
bahanesiyle, sol için felakete yol açan bir seçim stratejisi hedeflenerek yapilmisti. Bu 
baglamda, baris süreci sonuçta kendini, tarihteki en sevilmeyen baskanlardan biri olan 
Santos'un sahsina mahkum etti ve o da bunu kullanarak hem tekrar seçildi hem de baris 
sartlarini tekrar tanimlayarak saldiriya geçti. Barisin anahtari, halka ait oldugu 
konusunda o kadar israr edildikten sonra gümüs tepsiyle Santos'a sunuldu. Santos'un 
"barisi saglayan irade" olarak ve "demokratik güvenligi" kalici hale getirme göreviyle 
iktidara gelen bir Baskan olarak taninmasi, baris sürecinin büyük ölçüde 2012-2013'te 
zirvesine ulasan toplumsal mobilizasyon sayesinde elde edildigi gerçegini çarpitti[8]. 
Herkesin zihninde baris süreci Santos'un sahsina daimi olarak baglanmakla kalmadi, 
referandum eski politikanin bilinen sahsiyetleriyle lanse edildi. O zaman coskusuzlugun 
sasirtici bir tarafi var mi?

Çatisma sonrasi yeni direnis; toplumsal ve politik muhalefetin olusmasi

Hükumetin bas müzakerecisi, Humberto de la Calle'nin, bunun "mümkün olan en iyi" anlasma 
oldugunu iddia etti[9]. Bu muglak ifade, anlasmanin çogu maddesini belirleyebilmis olsalar 
da her seyi belirleyemediklerini gösteriyor. Anlasmalar, hem oligarsinin, hem de toplumsal 
kesimlerin yararlanabilecegi, açik bir kapi gibidir. Oligarsi, kapitalin tarim ve maden 
endüstrisinde yayilmasini hizlandirmaya çalisacaktir. Bu senaryonun gerçeklesip 
gerçeklesmemesi toplumsal kesimlere, mücadelelerine ve örgütlenmelerine baglidir. Devletin 
anlasmaya uymasi da toplumsal kesimlere baglidir çünkü - Catatumbo, Putumayo toplumlarinin 
ve bölgenin kendisi teyit edebilir - devlet, tuzaklar kurup faturayi ezilenlere çikarmak 
konusunda uzmandir, ve BM'nin uluslararasi gözetimi ya da garantisinin devletin anlasmaya 
uymasini saglayacak bir garanti oldugunu düsünenlerin suçu asiri saf olmaktir.

Maalesef, mücadelelerde hala çok fazla örgütsüzlük ve bölünme var. Yeni bir sol olusurken 
yeni kolektif yol açicilik olusmali ve genis bir örgütlenme ve toplumsal mobilizasyon 
süreci yaratilmalidir. Solda birlik konusunda büyük israrlara ragmen, her seyden önce 
gerekli olan sey, bütün ezilen kesimlere, dislananlara ve aç olanlara, yeni modele 
ihtiyaci olanlara ulasmak için büyük bir yapici faaliyettir. Solun, cesarete, vizyona, 
kararliliga, çok fazla diyaloga, baskalarini dinlemeye ve çok fazla örgütlenmeye ihtiyaci 
var. Ancak genis bir örgütlenmeye ve aktif bir sekilde, memnuniyetsizligin yapici olarak 
ifade edilebilecegi alanlari yaratma arayisina dayali oldugunda bir birliktelikten 
bahsedilebilir. Bu da, ayni eski liderlerin toplamindan çok daha fazladir. Bir birlik, en 
azindan ortak eylem ekseni etrafinda ve insanlarin günlük olarak gelistirdikleri bin bir 
mücadele önerilerinden organik olarak olusmalidir. Ayrica bu birlik, farkli bir siyaset 
anlayisi ve politik eylem biçimi gerektirir: sahiden tabandan ve toplumsal dünyadan 
olmayi, geleneksel siyasetin eski kötülüklerini, sanki olgunluk göstergesiymis gibi azar 
azar kabul etmeyi degil, hastaliktan kaçinir gibi onlardan kaçinmayi gerektirir. Bütün 
bunlar için Santos sahsiyetinden ayri durmak ve solun görevini (Uribizmin hileyle elinde 
tuttugu politik alani) geri almasi gerekir. Bu temel adim, bir kez daha, bir mobilizasyon 
ve toplumsal dönüsüm sürecine bagli olarak, toplumsal adaletle birlikte barisi insa etme 
fikriyle halkin gönlünü çalmaya dogru gidebilir.

Yokus yukari bir mücadele, deneyimli ve sebatli bir halk

Simdilik zarlar egemen blokun lehine. Bu kesimlerin zafer gösterileri Kolombiya ordu 
komutani General Alberto Mejia'nin, eski gerillalarinin güvenligini saglamak için ordunun 
hazir oldugunu söyledigi açiklamasinda açikça görülüyor. "Bu bizi küçük düsürmez, hatta 
gurur verir çünkü onlari koruyanlar savasi kazananlardir, çünkü onlari koruyanlar 
silahlarini muhafaza edenlerdir, onlari koruyanlar, Cumhuriyetin üniformalarini 
tasirlar."[10]. Açikçasi, FARC-EP'nin yenilip yenilmedigi tartisilir, ya da ordunun sözde 
zaferinin ne kadar pahaliya patladigi; ama isyanci grup ne düsünürse düsünsün, bugün 
hegemonya egemen bloktadir, toplumsal kesimlerde degil. Oligarsik devletin elinde tuttugu 
"güç tekeline", onun ordusu ve silahlarindan daha da büyük bir güçle karsi koymak gerekir: 
örgütlü halkin gücüyle. Silahsiz siyaset yapilmayacagini söyleyen çok olsa da, Afrikali 
devrimci Amilcar Cabral'in söyledigi gibi kapitalizmde bütün mücadeleler silahlidir: 
Devlet silahlidir ve çikarlari ve egemenligi tehdit edildiginde onu insanlara karsi 
kullanir[11]. Insanlar sokaklarda siyaset yapma hakkini kullandiklarinda, ESMAD, polis ya 
da ordu, onlara güçle ve silahlarla siyasi baski uygular. Bu baski ABD'nin (baska kim 
olabilir?) çatisma sonrasi, iç güvenlik güçleri için gerçeklestirdigi yeniden yapilanma ve 
yeni polis kanunu ve vatandas güvenligi kanunu ile desteklenir.

Referandumdaki "evet" destegi, ne süreci sona erdirecek, ne de yeni bir toplumun insasini 
baslatacak. Ancak, radikal demokratik, esitlikçi ve özgürlükçü bir alternatif biçimi 
oligarsik kesimlere dayatabilecek olan yeni bir toplumsal blokun biçimlenmesine dogu giden 
uzun yolda, bu uzun direnis tarihinde bir baska adim olacak. Barisin dogasi ya da sistemin 
özündeki yapisal siddet tartismalarinin ötesinde, ELN ya da EPL olmadan barisin insasinin 
mümkün olmadigini ve bu yüzden siyasi çözümün bu diger isyanci ifadeleri de kapsamasinin 
siyasi, etik ve ahlaki bir zorunluluk oldugunu görmek gerekir Bugün, toplumsal güçlerde ve 
siyasi akimlarda, içinde faaliyet yürütmek zorunda olduklari karmasik cografi, ulusal, 
bölgesel ve uluslararasi baglamda elestirel düsünmek[12], hatalari düzeltmek için 
öz-elestiri uygulamak ve bu sekilde toplumsal kesimlerin aleyhine olan bu güç dengesini 
tersine çevirmek önemlidir. Bugün, sloganlari degistirip basit formüllere gömülmektense, 
Gramsci'nin aklin karamsarligi - çünkü nesnel zorluklar devasa boyutta - ama iradenin 
iyimserligi ilkesini uygulamak daha uygundur; Kolombiya halkinin mücadelelerinin muazzam 
potansiyelinin yani sira bir yüzyila yakin süren direniste biriken degerli deneyimin 
farkindayiz. Kolombiya halkinin tümünü gerçekten heyecanlandiran ve güvenini kazanan bir 
proje ancak bu yolla gelistirilebilir. Ve heyecan duyan bir halkla, dönüstürücü güçler 
durdurulamaz.

José Antonio Gutiérrez D.
31 Agustos, 2016

Notlar

[1]Ne yazik ki önceki aylarda sol kesimler, referandum fikrine saldirmak için çok fazla 
mürekkep ve tükürük harcadilar. Bu kesimler referandumu, kendilerinin kurucu meclis 
çagrilarini dislayan bir seçenek olarak gördüler. Bir kurucu meclis, mevcut durumda 
muhtemelen toplumcu kesimlerin aleyhine olacak ve hatta 1991 anayasasindan geri adim atmak 
anlamina gelebilirdi. Iyi fikirler yeterli degil, fikirlerin uygulanacagi baglamin ve 
durumun anlasilmasi gerekiyor.

[2]Medya, bir kez daha, algi üretme görevi kapsaminda seçim anketlerini çarpitarak, anlik 
siyasi gündeme göre zaferi kimi zaman "evete", kimi zaman "hayira" verdi.

[3]Bu anlamda, Espectador gazetesinin 25 Agustos tarihli bas yazisi "(...) Farkli 
gerillalarin silahsizlandirilmasi ve çatismanin sonlanmasi anlaminda baris bütün 
baskanlarin gündeminde olmustu[ama]simdiye kadar hiçbir öneri FARC'in silahsizlanmasina bu 
kadar yaklasmamisti. Ne olursa olsun, ülke ilk defa bu gerilla grubunun varligi olmadan 
düsünebiliyor."

[4]Jus ve Bellum'a göre bir savasin "adil" kabul edilebilmesi için, bir tarafin elde 
ettiklerini silahlara basvurmadan elde edemeyecegini göstermesi gerekir. Bundan sonraki on 
yillarda Kolombiya'da en hararetli tartisma konusu bu olacak. Tipki ülkedeki baris 
sürecinden yirmi yil sonra, Irlanda'da olmaya devam ettigi gibi.

[5]Anlasmanin tamama buradan ulasilabilir: 
http://static.iris.net.co/semana/upload/documents/acuer...c.pdf

[6]http://www.rebelion.org/noticia.php?id=215328&titular=p...ncia- contin%FAa-

[7]http://www.elespectador.com/noticias/politica/frente-de...41831 FARC-EP bildirisinin, 
bu karsit görüslüleri "ekonomik" motivasyonlara (madencilik, uyusturucu kaçakçiligi) sahip 
olmakla suçlamasi talihsizlik, çünkü -yanlis ya da dogru- politik nedenleri yok sayiyor; 
ve kendi içinden ayrilan bir gruba yöneltilen bu tip suçlamalar kolaylikla dönüp dolasip 
kendine zarar verir; ve Kolombiyali isyancilar hakkindaki, bütün kliseler gibi genelde 
yanlis olan, egemen kliseleri güçlendirir.

[8]O dönemde bu temalar üzerine fazlaca yazdik. Bu makalelerden bazilari: "¿Tiene Santos 
las llaves de la paz?", "Sólo la lucha decide", "El proceso de paz ¿secuestrado por el 
miedo?" yHabemus presidente: mandato por la paz con injusticia social.

[9]http://www.semana.com/ nacion/articulo/proceso-de- paz-de-la-calle-interviene-en- 
el-cierre-de-la-negociacion/ 491131

[10]http://www.semana.com/ nacion/articulo/proceso-de- paz-comandante-del-ejercito- 
habla-sobre-su-papel-en-zonas- veredales/491112

[11]https://www.marxists.org/subject/africa/cabral/1968/ppt.htm Devleti "toplumsal 
mutabakatin" ya da "ortak faydanin" somut hali olarak gören idealist, liberal ve burjuva 
görüsün tuzgina düsmemek gerekir. Devlet, oligarsik kesimlere hizmet etmek üzere 
tasarlanmis ve alt kesimler isyan ettiginde siddet uygulayan, tahakkümün ve sinifli 
toplumun bir aracidir. Toplumsal kesimlerin çikarlari lehine her kazanim devlete ragmen 
kazanilir, onun sayesinde degil.

[12]Baris süreci baslamadan önce, Medofilo Medina'nun FARC-EP'nin o dönemdeki lideri 
Alfonso Cano'ya gönderdigi mektupla ilgili tartisma vardi. Bir kaç ay sonra, iki tarafin 
da barisi müzakere etmeyi tartistigi bir dönemde, Alfonso Cano, tümüyle savunmasiz bir 
haldeyken Santos'un özel emriyle katledilmisti. Bu olay üzerine, solun seçimlerle iktidara 
geldigi bölgesel baglam, FARC-EP'nin olasi silahsizlanma nedenlerinden biri olarak 
söyleniyordu. Bu bakis açisiyla, Rouseff'in yalniz kalmasi ve Venezuela krizinin 
derinlesmesiyle damgalanan mevcut senaryo, FARC-EP'nin siyasi olanaklari hakkindaki 
degerlendirmesini degistirir mi? Tartismayi okumak için, 
http://www.anarkismo.net/article/20115

http://www.anarkismo.net/article/29627
________________________________________
A - I n f o s Anartistlerce Hazirlanan, anartistlere yonelik,
anartistlerle ilgili cok-dilli haber servisi
Send news reports to A-infos-tr mailing list
A-infos-tr@ainfos.ca
Subscribe/Unsubscribe http://lists.ainfos.ca/mailman/listinfo/a-infos-tr
Archive http://ainfos.ca/tr